Neye yabancı hissedildiğine göre değişir. Kategorileri değil eksistensiyalleri olan bir varolan için kaçınılmaz bir nokta yahut aşama. Artık bunlara pek takılmıyorum.
ergenliğin ilk yıllarından beri hissettiğim duygudur. ne tanımı vardır, ne yardımcı olabilecek hiçkimse. kelimeler ile bir ifadesi yoktur, çok derin düşününce pek ciddiye alınacak bir şey olmadığını hisseder insan ama bir şeylerin normal olmadığını anladığı zamanlar üzülür. bütün yüzlere bakar uzun uzun, ve bazen ben burada ne yapıyorum amk ya, diye tepkiler verir. herkesin zevk aldığı ve övdüğü şeyler ona yavan ve saçma gelebilir. koca evrende bir sonsuz yalnzlık hisseder. dualar bu durumu bazen erteler ama tamamen kurtuluş var mıdır bilinmez... belkiler...
kişinin kendisinin veya etrafındaki insanların değişmesi ile hissedilen, insanı rahatsız eden duygudur. gariptir, insan farkındadır artık kendisini yabancı gibi hissettiğinin. oysa ki; eskiden sürekli zaman geçirdiği insanlardır onlar. ama bir şeyler değişmiştir. konuşmalar sıkıcı gelir, davranışlar yapmacıktır, gülüşler sahtedir. kurtulmak gerekir bu durumdan. ya tamamen terk ederek ya da yeniden adapte olarak.
