bazen, dumur durumdayken, ne yaparsanız yapın, kendinizi tam anlamıyla anlatamazsınız. bu gibi durumlarda konuştukça batılacağından, en kısa sürede konuşmaktan vaz geçmek tek çıkar yoldur.
bazen kendinden kaçmak istediği anlar bile varken kendini, özünü; bir diğer insana nasıl anlatabilir ki insan?kendini anlatıp da ne yapacaksın yani?sen zaten ne olursa olsun her an silinebilecek bir öznesin..
Ben kendimi anlatamadığım zamanlar, arkadaşalarımın bana söylediği sözler gelir aklıma '' Senin kadar delikanlı insan görmedim, Doğrucu, Cesur, zeki, duygusal, merhametli' bu sözleri bana söylüyorlar. Ben buyum işte.
Normalde çok zor olmayan ama birine kırılınca oldukça güç olabilen iletişim yetersizliği.
Sevdiğiniz birine kırıldığınızda, neden kırıldığınızı anlatırken boğazınız düğümleniyorsa, gözleriniz yavaştan dolmaya başlıyorsa, bakma bu halime valla bu kadar önemli değildi niye böyle oldum ben de anlamadım diyorsanız yani vücudunuz beyninize ihanet etmişse, iletişim yeteneğinize sövün. Çünkü en gerekli olduğu anda sizi terk etmiş pislik.
