kendi olma çok yürek isteyen bir şey, gerek çevre, gerek koşullar, gerekse yaşanan tecrübeler bunun önünü tıkıyor, battal gazi, malkoçoğlu, kara murat vari bir cesaret ister, gerçek anlamda kendini bulan ve maskesini çöpe atan kişinin bu dünyada sırtı yere gelmez.
Hayatın bizlere ne zaman neler getireceğini bilemeyiz. Bazen ummadığımız anda ummadığımız yerlerde, ummadığımız kalplerde buluruz kendimizi. Hiç beklenmedik şeyler oluverir. Mutluluğun doruk noktasında buluruz bazen kendimizi. Ama çokta uzun sürmez bu geçici mutluluklar.. ''Zaman'' deriz. Zaman lazım her şeyin en güzeline sağlam adımlarla yeniden başlayabilmek için sadece biraz zaman. iyi deriz, güzel deriz, hoş deriz ama bunların yanında başka şeyleri de düşünmemiz gereklidir bunu bilmeyiz. Zaman bizi yıkabilir,dizlerimizi bükebilir ve kalbimizi kırabilir. hatta belki de yeri geldiğinde yalvarmamıza bile neden olabilir. ama her daim bu zorlu kapının ardında huzur olacak. Gerçekten beklenen zaman çıkıp geldiğinde yüreğimiz huzur dolacak.. Artık düşünme ne olur olanı biteni, hiç yorma kafanı, sonunda her şey yoluna girecek,eminim.. Fakat bunun için kendin olmak yapabileceğin tek şey. Kendin ol ve emin adımlar ile yoluna en güzel şekilde devam et..
Bazı insanların olduklarıyla, olmak istedikleri arasında uçurumlar vardır, fakat kişi bu durumun farkında değildir.
Kişi olduğunun gerektirdiği gibi davranışlarda bulunur, fakat başkalarından,olmak istediği kişinin özelliklerine göre beklentilerde bulunur.Sergilenen davranışların, beklenilen davranışları haketmemesinden dolayı bir karmaşa doğar ve çabucak kaygıya dönüşür.
Bazılarına anlatmak istediğim "samimi" ve "masum" yöntemin örneği şudur;
Kollarını iki yana aç ve başını göğe doğru kaldır, ardından ben orospuyum diye haykır.böylece tüm kaygı ve kargaşalardan kurtulacaksın.
Kimseye özenmeden yaşamak. Allah(tanrı) o kadar çok insan yaratmış ama sana benzeyen senle aynı olan 1 tane bile yok. Önce bu açıdan kendin olabiliyorsun. Eğer bu düşünceyle yaşarsan zaten sen insanlar arasında bambaşka bir kişi oluyorsun.
Lakin; hiç çalışmadan yaşamak nasıl mümkün değilse toplumca kendin olmakta bir o kadar zordur.
Ben çıplak dolaşmak istiyorum, canım isteyince yürümek, koşmak ve sınırsız her istediğime sahip olmak istiyorum. Fakat bu zor. Kendin olmakta bir o kadar uzun bir aşmışlıktan geçer.
saçma sapan değerlerden ve kişilerden kurtulduğunda ardında kalandır.
ancak otorite ve sorumluk denen sahte roller altında bunu dışa yansıtmakta ayrı bir zorluktur. çünkü yansıttığında bu sefer eski ortamından soyutlanırsın ve bu seni yalnızlaştırır.
çok zordur ama başardım. hiçkimse için değişilmez. hep kendimi yansıttım heryerde. pişman değilim hiç bir şey kaybetmedim tam tersi hep kazandım. sözlükte de kendimi yansıtmak çok zevkli.
insanın kendine yapabileceği en büyük iyiliktir.
evet insan başkalarına fikir danışabilir, yardım isteyebilir ama uygulama noktasında insan her şeyi enine boyuna ölçüp kendisine yakıştığı şekilde davranmalı. her birey özeldir, herkesin düşünce yapısı farklı ve herkesin eyleme döküş tarzı ayrıdır bu yüzden ki insan sosyal bir varlıktır. kişi kendisi olarak var olmayı bilmeli, insan hayatta var olarak yer kaplar. Jean paul sartre'ın düşünceleri gibi, varoluşçu felsefe hesabı yani.
güzel bir sözü vardır Jean Paul sartre'ın, "cehennem başkalarıdır". Bu sözü hep düşünmüştüm de anlamamıştım.
sonra biraz daha araştırdım sözün tamamı şöyleymiş ""demek cehennem bu. hiç aklıma getirmezdim böyle olacağını... acı, ateş, kızgın ızgara hepsi sizsiniz demek... ne gülünç şey!... kızgın ızgaranın ne gereği var: cehennem başkalarıdır."
sonra anladım ki cehennem denen şey acı ve ateşler içinde yanmak demek değil başkaları olmak demekmiş.
kendimiz gibi olamıyorsak başkalarına uyarak yaşamak zorunda bırakılıyorsak cehennem başkalarıdır.
sözün özü ne kadar kendimiz için yaşıyorsak o kadar var oluyoruz ve ne kadar başkaları -cehennem- için yaşıyorsak o kadar yok oluyoruz.
ben hep kendim oldum siz ilk başlarda nasıl görmek istediyseniz öyle gördünüz beni. sonra hayatıma girip girip çıktınız getirileriniz de oldu götürdüklerinizin yanında. iki kişi ve kediden başka kimse de kalmadı. o iki kişi de beni kendim olduğum için kabul ediyorlar böyle değildin diyorlar ama yine de kabul ediyorlar beni kendim olarak bende onları kabul ediyorum. karşılıklı olarak çok netiz hayırlısı bakalım bir gün gitmezler umarım.
gidiyorlar.
Kişi kendi olmaya çalıştığı zaman mıdır kendisi olduğu zaman?
Yoksa kendi olmaya çalışmayıp ne isterse, kimi isterse onu taklit ettiği zaman mıdır kendisi olduğu zaman?
Elleri cebinde Yavşak yavşak gülen paradokslardan biridir bu kendin olmak; ne kadar kendin olmaya çalışırsan o kadar uzaklaşırsın kendinden. Hatta kendin olmaya çalışmamak en iyi kendin olmaktır. Ve kendi olmak değil, doğrusu '' kendin olmak'' tır. eğer kendi iseniz zaten olduğunuz şey olamazsınız. ''Kendin olmak'' ise olmadığınız şeyi olmaktır ama kendin olmak için çaba sarfetmemek kaydıyla.
Ya da sartre' ın dediği gibi:
'' insan; her ne ise o değildir, ne değilse o' dur. ''
kendin olmak , başkasının bilmesinden önce, sizin kendinizi bilmenizdir adı üstünde. bir nevi dürüstlük kapısına çıkıyor bu durumda galiba. yani birisi sizin için, birine, o öyle biri değildir, öyle şeyler yapmaz, onu demez o, öyle dememiştir diyorsa, o kişinin yanılmaması gerekir. gerçi yanılırsa da, sizin ne olduğunuzu bilir, artık tam anlamıyla kendiniz olduğunuzu bilebilirsiniz. biraz karışık oldu evet farkındayım. ya kısaca demem şu; bir yerde kendiniz olursanız, başka bir ortamda, başka bir şekilde olarak kendimim işte bu, dememeniz lazımdır. bir tane kendiniz vardır. kendiniz de bir tane zaten. swf.
