hiçbir zaman anlamadığım ve anlamayacağım bir vakıadır. bize bahşedilen bir şey uğruna, körü körüne ırk üstünlüğü savaşına girmek ahmaklık değil de nedir? hangimiz türk, kürt, ermeni, arap olmamızda söz sahibi idik? doğduk; bize sen türksün, kürtsün, ermenisin dediler; okullarına gittik, tarihlerini ezberledik. ne yeis, hep ezberledik, biz hiç düşünmedik! insanlığımızı bize öğretemediler. ezberletemediler bile. hep bir kılıfla, kıyafetle dolaşmak, bize giydirilmemiş olanları ise hakir görmek zorunda bırakıldık. oysa en üstün ırk olan ve hepimize bahşedilen en güzel ortak noktayı -insanlığı- hep es geçtik. içini dolduramadık.
velhasıl, dünyanın 'insan' olma çabasına girdiği an'dır bu hayatı yaşanılır kılan a dostlar. şu an hiç çekilmiyor.
geçmi$e bakılınca da rahatlıkla görülebilmektedir ki * bir insan eğer bunu ısrarla yapıyor hatta bu uğurda diğer insanların canını alıyorsa elbetteki bir yerde kendi ırkı ezildiği içindir. nedensiz olmayan bu davranı$, buna rağmen doğru bir davranı$ değildir. ki$inin ırkının ezilmi$ olması e$itliğin tekrardan sağlanamayacağı anlamına gelmemektedir.
adolf hitler'i hitler yapan şeyin ta kendisidir. sen, ben, o. bir şekilde ait olunan ırkı yüceltmek istiyor insan. bunu öyle bir şekilde yapıyor ki, diğer ırkları kötülemeyi bırak, kitlesel ölümler bile yaşanıyor bu uğurda. yaratıcının katında bile, zengini, fakiri, alman'ı, türk'ü, kadını, erkeği, beyazı, siyahı eşitken, insanoğlu bölünmeler yaşıyor kendi içinde. amaç bir arada olması zaten zor olan insanları biraz daha ayırmak ve insanların arasına dikenli tel germek. türk'üm, bununla övünüyorum. çok şanlı bir geçmişim var. türk olmak bir şanstır. ama bu kadar. neden bunu da diğerlerine inandırmaya, ya da bırak inandırmayı, zorla kabul ettirmeye, kabul etmeyenleri karalamaya çalışayım ki?
