Yazdığı yazıları bir tek kendisi anlasın isteyen insandır. Lisede günlük tutardım ben efenim. Ve bunu hep okula getirirdim. Sürekli şiirler falan yazardım. Hele yanımdaki kız hep sorardı ne yazıyorsun diye. Bilmezdi ki kendisine methiyeler dizdiğimi...
E erkek olunca arkadaşlar arasında "duygulu çocuk" muamelesi görmemek için düşünülmüş ve de böyle bir şeye karar verilmiştir. Çok güzeldir. Zira sizin dışınızda kimse anlamıyor. Günlük tutanlara, özel yazılar yazanlara tavsiyemdir. Yapınız.
Ayrıca bazı arkadaşların,ki genelde kızlar olurdu, takıntılı olduğu anları not alırdım. Periyodik olarak tüm sınıfı ele alırdım. Böyle yaparak 2 kişinin hasta olduğunu anladım ve çoğu kişinin adet günlerini kendinden önce bilir oldum ve o günlerde onlardan uzak durdum. Tabi başka yanları da vardı. Kelime Oyunları yapardım. Kişinin profilini çıkarırdım. Ne güzeldi yahu.
O mal benim. Mallık mi tam da bilemiyorum aslında ama ortaokuldan beri var, hala da kullanırım. Gizli bir şey yazmak istediğimde, kendime bir not düşmek istediğimde. Bu arada, hala ortaokul diye bir şey kaldı mı?
bir zamanlar bendim. alfabe malfabe değil, resmen dil yaptıydım. yazılar falan yazdıydım o dille.
ha sonra ne oldu, dili unuttum, o yazılar da öyle kaldılar.
ben ortaokuldayken bir ara moda olan eylemdi. derste arkadaşlara kağıt göndermek usulü ile haberleşmek oldukça revaçtaydı. fakat hoca kağıdı yakaladığı an filmin sonu "yarın velin gelecek" ile bitiyordu. biz de çareyi kendi alfabemizi oluşturmakta bulmuştuk. her harf için skimsonik bi işaret belirleyip arkadaş grubuna öğretilirdi. her arkadaş grubunun alfabesi farklı olduğundan hiç kimse tarafından deşifre edilme imkanı yoktu.
ben de oluşturdum ama sonra ben de okuyamadığım için ne kadar boşa uğraştığımı anladım. ayrıca sadece harfleri değiştiriyorsun, alfabe oluşturmak çok daha farklı bir şey ama neyse.
