soytarının birinin sabah akşam dünyanın sonu geldi diye bağırması gibi yırtınmak, fikirlerin sonunu getirmez.
bu bakımdan zaman zaman sesi kısılmaya çalışsa da, bu, hiçbir zaman gelmeyecek bir sondur.
kemalizm bir rasyonalist bir fikirdir ve eleştirel-mantıkçı fikirler ölmez. ölen şeyler dogmatik inanışlardır; mantık süzgecinden geçirilen her dogmatik düşünce dağılıp gitmeye, tarihin karanlık sayfalarına gömülmeye mahkumdur. kısacası, sorgulamadan kabullenilenmesi dikte edilen şeyler, örneğin inanç sistemleri gibi, mantık süzgecinden geçirildiğinde yıkılma riskine sahipken, sürekli eleştirilebilen fikirler, döngü içinde eksiklerini gidererek yenilenirler.
aslında bunu benim yazmam gereksiz; en özet şekilde aşağıda anlatılmış-cennetle ödüllendirme ya da cehennemle korkutma masalları olmadan, bu dünyanın gerçekleriyle-çünkü maneviyatın, bu dünyanın gerçekleriyle şekillendiğini bilmektedir fikrin sahibi;
"ben, manevi miras olarak hiçbir ayet, hiçbir dogma, hiçbir kalıplaşmış kural bırakmıyorum. benim manevi mirasım bilim ve akıldır... zaman süratle ilerliyor, milletlerin, toplumların, kişilerin mutluluk ve mutsuzluk anlayışları bile değişiyor. böyle bir dünyada, asla değişmeyecek hükümler getirdiğini iddia etmek, aklın ve bilimin gelişimini inkâr etmek olur... benim türk milleti için yapmak istediklerim ve başarmaya çalıştıklarım ortadadır. benden sonra beni benimsemek isteyenler, bu temel eksen üzerinde akıl ve bilimin rehberliğini kabul ederlerse, manevi mirasçılarım olurlar."
padişahlık yani monarşi rejimini kötüleyip yerine daha acımasız ve totaliter bir ''tek adam rejimi'' kondurmaya çalışmak aslında kemalizm in uzun soluklu bir öğreti olmayacağının açık bir kanıtıdır. ulu önderler hangi rejimlerde vardır varın siz düşünün.
darbelerle şekillenen belirli bir zümrenin ürettiği hastalıklı fikirleri empoze etme çabasıdır kemalizm.
onu biz yokettik. sağcısı solcusu her renkten ve her dinden milyonlarca insan hep birlikte el ele vererek onu tarihin karanlık sularına gömdük!
sadece kendini değil * kardeşi ulus devletin de sonunu getirmiştir. bilim ve çağdaşlık ile yola çıkılan o görkemleri günlerinin yerini bağnazlık ve özür dileyerek söylüyorum ama ''yobazlık'' almıştır. Laiklik kisvesi altında ''dinsizlik'' doktrinleri, islamofobi ve sekülerizm üzerine kurulu kokuşmuş devlet ideolojisi sevinç göz yaşları ile söyleyebilirim ki bir daha kalkmamak üzere yere serilmiştir.
gökten indiği varsayılan kitaplar katafalkta röveşatalar çektirmektedir artık. gökten indiği varsayılan kitaplar(!) ve gaipten gelen dogmalar(!) birer sivri burç gibi, fatihin gürzü gibi, çelikten gülle gibi kemalistlerin beyinlerine inmektedir.
mustafa kemal, kemalist midir? Hz. Muhammed, sünni midir, şafi midir? arkadaşlar, bu iki değerli insanın ölümünden sonra, geride kalanlar tarafından türetilmiş zırvalardır bunlar. ne kemalistim, ne de sünniyim....
önemli olan hz. muhammed'in tebliğ etmiş olduğu gerçek ama sadece gerçek dini anlamak ve mustafa kemal'in kurmaya çalıştığı dünyevi sistemin birbirleriyle ters düşmediğini görmektir. mustafa kemal, din düşmanı değildi ancak dini kendi hegemonyasına sıkıştırmaya çalışan yobazların düşmanıydı. tekke ve zaviyeler, görevlerini dürüst ve açık bir şekilde yerine getirse, paşa onları kapatır mıydı? hilafet kurumu işini düzgün yapsaydı (hz. muhammed'in sünnetine uygun olarak), paşa onu kaldırır mıydı? bence hayır.
Mustafa KEmal, kemalizm diye ortaya atılan felsefeden uzaktır, alakası yoktur. ben, bugün hala gelmiş geçmiş en iyi kuran tefsiri sayılan "elmalılı hamdi yazır" tefsirine sahipsem, mustafa kemal sayesinde. allah ondan razı olsun. sonsuz selam ve salat hz. muhammed'in üzerine olsun.
kuvvet komutanlarının atamalarını cumhurbaşkanının sekreterinin açıklaması ile üzücü ama gerçek bu ülkede kemalizm in k harfi kalmamıştır.
çeşitli hakaretlerle hazımsızlıklarını gidermeye çalışan, bu durumdan derin kabızlık duyan arkadaşlar görmekteyim. 80 küsür senedir bu ülkenin insanlarını 3. dünya ülkesine yakıştıran zihniyetleri, tek parti iktidarının yalakası, nasyonel sosyalist ulusalcı bir yapı ile kemalist elitlerin yönetimdeki yerlerini alkışlayan sizlerdiniz. juristokrasi istiyordunuz.
şimdi elinizde kalan hiçbir kurum ve kuruluş yok. bütün kurum ve kuruluşlar ''kemalist'' denilen o patolojik sanrılı dinozorların ellerinden alınıp milletin kendisine verilmiştir. türk, kürt, laz, çerkes, abhaz vs. bu ülkede etnik kimliğin hiç ama hiç önemi kalmamıştır. ne mutlu türküm diyene değildir artık. ne mutlu türkiyeliyim diyenedir.
kemalizm o çağa ve döneme hitap eden doğmalardan ibaretti. ulu önder'in ileri görüşlülüğü ondan sonra gelen basiretsiz yöneticiler tarafından tam manasıyla kavranamadığı için yeni çağa ve yeni gelişmelere ayak uyduramadı,aktarılamadı.
Kemalizmin sonu kemalist kisbesi altında yan gelip yatanlar ve gerçek kemalistleri birbirinden ayıracak bir dönemle kapanıyor. Şimdi eskinin kemalistleri o fikirleri yeniden tartışmalı, geliştirmeli halka indirgemeli, bütünleşmelidir.
Zira her fikir bir öncekinin küllerinden şeklillendiği için adına' Yeni Kemalizm' diyeceğimiz oluşumun sonraki yüzyıllara ışık tutmalıdır.
"kemalizm nedir" i bilmeyen insanların bambaşka komik önermesidir.
kemalist lafı ingilizler tarafından kuvayi milliyeye propaganda amaçlı söylenmiş sözdür. kemalizm; o günden itibaren vatan savunması için kullanılmıştır.
sizin direttiğiniz iğrenç şeyler değildir kemalizm. sizin direttiğiniz iğrenç insanlar değildir kemalistler.
hasan tahsin dir kemalist, mehmet akif ersoy dur, sütçü imamdır, kazım karabekir dir.
ingiliz'in, fransız'ın memlekete girmesine karşı çıkan; başı dik mehmetçiktir kemalist.
kemalizm'e kim karşı olur peki? en başından olduğu gibi kürt teali cemiyetinin kurucularından şeyh sait'in intikamından kuduran köpekler olur. şeyh sait'in kürtçülüğünü islam diye dikte eden orospu çocukları olur.
bakın, türk ordusunun iki düşmanı vardır; pkk ve akp. bu kadar.
peki kemalizm'in sonu gelir mi? asla.
"sönmeden yurdumun üzerinde tüten en son ocak"
tayyip erdoğan'ın 10 yıllık düzenli operasyonlarının sonucudur. bu başlık altında yazılanların büyük bir kısmını okudum, kimileri klasik "mustafa kemaller bitmez" şiirleri okumuş, kimileri "anca rüyanda görürsün" minavlinde nakaratlar tekrarlamış, kimi başlık sahibi yazara ayar vermeye çalışmış. güzel yazılar da var, analiz içeren, kişilikli yazılar.
siyaset, atatürk, oy, kemalizm, chp, 6 ok falan filan. bunlara 2 binli yılların başında heves ettim, kendileriyle ilgilenmeye başladım. araştırdım, okudum, yazdım. bu süre zarfında çok şey değişti. ben okuyup yazarken bu ülkede tayyip erdoğan operasyonlarına devam etti. düzenli, planlı ve kararlı bir şekilde çalıştı. bu adamdan nefret etseniz de (ki ben de kendisinden pek hazetmem), sevseniz de, şöyle bir gerçeği kabul etmek zorundasınız, adam harbiden planlı çalışıyor. 10 yılda kemalizmi tam anlamıyla yerle yeksan etti. diyeceksiniz ki bunu nasıl bu kadar rahat söyleyebiliyorsun? evet, bugün bunu çok rahat bir şekilde söylemek mümkün. çünkü;
1. kemalizmin ayakta kalmak için tutunduğu tek dal olan ordu ve başındaki yöneticiler tam anlamıyla siyasi iradenin emrinin altına girmiştir.
2. kemalizmin toplumsal tabanı zaten yoktu, halk arasına zaten girememişti, dolayısıyla mustafa kemaller bitmez şiirleri mastürbasyondan başka bir şey değil.
3. medya yeniden yapılandırıldı, yargıdaki kemalist kadrolara kapı gösterildi, anadolu sermayesi güçlendirildi, siyasette kemalizmin karşılığı zaten yok.
bu şartlarda hala kemalizm ölmedi demek, buna inanmak saflıktır.
ülkeyi emperyalistlere peşkeş çekerken halkın gözünü boyamak için uydurulmuş içi tamamen boş bir şeyin kullanımdan kalkmasıdır.
halkı düdüklerken "bak ben bunu senin atanın adına yapıyorum" diyen ve sahip olduğu güçle halkı sindiren çıkarcı, faşist, emperyalist yalakası bir güruh halktan yedi tokatlarla nakavt olmuştur.
aylar önce yazdığım gibi kemalizm in bir tek dikili ağacı ve bir tek kalesi kalmamıştır. millet devletin en tepesindedir, kendisine ortak istememektedir.
kemalizm, bir din olarak 1930ların edebiyatında da, siyasetinde de kendini gösteren en temel akım. bu şekilde bir ibare ilk olarak edirne milletvekili şeref aykutun kamalizm dini isimli kitabında geçiyor. şeref aykutun bu kitabı; kemalizmi bir din olarak görüyor. burada önemli olan, bu adamın herhangi bir adam olmayışıdır. bu adam bir mebustur ve atatürkün mebusudur.
kitabında şöyle diyor:
gençlik, türklüğün dayangacı ve geleceğin biricik umududur onun inanını doldurmak, vicdanını doldurmak ister. bu sebeplerdir ki, onu kemalizm dininin hiç şaşmayan, şaşırmayan orunçlu ve coşkun tapkanı yapmak, onu bu kutsal, ulusal ve kurtarıcı dini olanca derinliği ve inceliği ile oydamlamak ister. ta ki, kemalizm dinine inanı artsın. işte disiplin altında gençlik böyle olacaktır..
yazıda geçen .. onu kemalizm dininin hiç şaşmayan, şaşırmayan orunçlu ve çoşkun tapkanı yapmak ister cümlesi aslında her şeyi gayet net ortaya koymuyor mu? kemalizmin önerdikleri üzerinde asla tartışmamamız gerektiği, bunun bir günah olacağı, yaparsak yoldan sapacağımızı ima etmiyor mu? benzer şeyler dinde de yok mu? burada, şeref aykut gayet samimi olarak, hiç kıvırmadan dinimiz demiş. 2009 model atatürkçülerin yapamadığı bu.
fukuyama'dan çakma başlık. orijinali için (bkz: tarihin sonu). Ama böyle abuk önermeler tıpkı fukuyama'da olduğu gibi çok uzun ömürlü olmuyor, o nedenle daha özgün, alt yapısı sağlam önermeler ürtemeye çabalamak sanırım daha yararlı olacaktır.
kemalizmin sonu asla gelmeyecektir. her zaman karşıt düşünceler olmuştur ama hep kemalizmin gücü altında ezilmişlerdir. çıkarlarına ters düşen insanların beklediği ama yüz yıllarca bekleyecekleri sondur.
