hiçbirşeyden tutturamayan , sadece noktalama hatalarına takılmış zavallı kişinin üste çıkma çabası. ne kadar hata olsada cümlede gerçekleri yansıttığı sürece sen anlarsın ne demek istediğini. bunlar işin en fiyasko yanı bence.
+ şş genç!!!!! buraya baksana hele.....
- buyur abi?
+ sen atatürk resminin önünden manchester formasıyla geçmeye utanmıyor musun lan????? o büyük önder ki bizi ingiliz mandasından kurtarmak için kendini hırpalamış..... sırf senin gibi hayvan bokları bu ülkeden sktirip gitsin diye!!!!!
- a---abi kusura bakma.
+ bakarım lan!!!!! gözüme gözükme bir daha!!!!! doğrarım seni!!!!
/hakan?????
+ nooldu?????
/ biraz evvelki cümlende bir ! eksik koydun.....
+ eyvah eyvah boku yedik desene.....
adamlar bugüne kadar hep son noktayı koydular. e tabi uzunnn uzun yıllardan sonra artık gözler görmez , eller tutmaz olunca ne diyeceğini bilmeyen dimağlar yazılarındaki pespayelik ve boşluğu noktalama işaretleriyle doldurmaya başladılar.
bir takım duyguların parmaklardan geçerek ekranda hayat bulması sebebiyle çok fazla sallanmayan bozukluklardır. sonuçta mevzu imla kuralları veyahut edebiyat değil; duygu anlatımıdır.
zira herkes edebiyat öğretmeni değildir, herkes düşüncesini imla kurallarına %100 uyarak yazacak diye bir kaide de yoktur. türkçe'nin içerisine yabancı dil sokuşturmadıktan sonra, bir takım enternasyonalist, milliyetsiz, cibiliyetsiz şahsiyetler haricinde kimseye batmayacak olan noktalama bozukluklarıdır.
