“ evat, allah allah, yok yav öyle mi?, eşolueşek, neee” repliklerine kahkahalar atanlar tarafından fazla abartıldığını düşündüğüm Türk sinema oyuncusu.
Halil dediğiniz şahıs kimdir bilmem. Netten baktım youtuber dediklerinizdenmiş. Kemal Sunal ile bu hilkat garibesini karşılaştırmak abesle iştigaldir olsa olsa. Bir kere kemal sunal sadece güldürmezdi o gerçek bir sanatçıydı ve gerçek sanatçıların doğası gereği muhalifti ama halktan yana muhalif. Din istismarından, işçi haklarına, feodal ağa zulmünden çağdışı kalmış inanışlara ve geleneklere kadar pek çok şeye açıkça savaş açmıştı. Ayrıca 10 kasım olan doğum gününü ben bu gün eğlenemem doğum günüm 11 kasımdır diyecek kadarda samimi bir Atatürkçü idi.
başıma bir iş gelmeyecekse dönemin halil söyletmez'i olduğunu düşündüğüm oyuncu. halil'in filmlerindeki osuruk ve sıçma mizahına laf edenler kemal sunal'ın her bölümde şapkaya, saksıya, denize işeme sahnelerine ne diyor? ha işeme ha sıçma ikisi de aynı açık ve net.
inek şaban karakteri ile türk halkın kalbini fethetmiş birisive filmlerini hala izledikçe gülüyoruz. şimdi yeni çıkan filmler böyle mi? ikinci kez izlesen gülmüyorsun.
Kibirli bir adam.
Bir keresinde bir röportajıni okudum kendisinden buram buram kibir akiyor Şener Şen için ben olmasam piyasada tutunamaz gibi laflar ediyor canlandırdığı karakterlerden zerre iz taşımıyor ama halbuki türlü saklabanliklar sevimlilikler yaparak halkı güldürüyordu dimi para nelere kadir.
eşi gül sunal'ın yazdığı kitapta kendisiyle ilgili yazmış olduğu bir anekdotu paylaşmak istedim:
--------------------------------------
Bir akşamüstü telefon çaldı... Antalya'dan arıyorlar... ''Biz Antalya'da oturuyoruz. Çocuğumuz çok hasta... Şaban gelirse yemek yerim, ilaç içerim diyor... Nasıl görüşebiliriz?..'' Telefon numarasını aldım... Akşam ona anlattım. Dizi çekimleri olduğu için gitmesi imkansızdı... Çok üzülmüştü... Hemen telefon etti... Çocuk onun sesini tanımış... Konuşurken yüzünde derin bir acı gördüm... Gözleri doldu, çocuğun annesine her akşam arayacağına söz verdi...
Bir ay kadar her akşam aradı... ''Aç ağzını.'' ''Köfteni al.'' ''Bir kaşık da yoğurt ye.'' ''ilacını yuttun mu?'' Annesinin söylediğine göre akşamı sabırsızlıkla bekliyor, yemeğini yiyor, ilacını alıyordu çocuk...
Bu telefon konuşmaları için çalışma odasına gidiyor, sanırım kapattıktan sonra bir müddet yalnız kalmak istiyordu...
Odadan çıkınca yüzü kıpkırmızı, gözleri yaşlı oluyordu...
Bir sabah çocuğun annesi aradı... ''Gül hanım, Kemal Bey'e söyleyin, artık aramasına gerek kalmadı.'' Nasıl bir duyguydu bu?.. Bir anda ne söyleyeceğimi şaşırdım... Sanki bir şeyler yapmalıydım... Ama ne?...
Akşam o geldi... Biraz gecikmişti... Çalışma odasına doğru giderken, ''Arama'' dedim. ''Neden, geç mi oldu?'' ''Yok, artık arama.'' Gözleri doldu... Oturma odasına gitti, kanepeye uzandı... Belli ki canı konuşmak istemiyordu... Akşam yemeği yemeden uyudu.. Bu konu bir daha hiç açılmadı...
10 kasım doğumlu olup Doğum gününü 11 kasımda kutlayan adam. iyi ki bu ülke senin gibi bir değere sahip iyi ki bu topraklarda doğmuşsun Kemal abi. Evet.
