şebnem ferah'ın yavaş yavaş yaşlandığını anlamaya başladığım şarkısı*. ama yine de, türkiye'de kimsenin yanına bile yaklaşamayacağı derecede iyi söylediği şarkıdır.
Biriyle fena halde konusmaya ihtiyacim var
Biriyle fena halde dertlesmeye..
Evimde ne sicak bir tabak yemegim var
Ne de Televizyonun sesinden baska ses
Ama içimde bir yerlerde sabir tasi gizli sanki
Dogdugum günden bu güne orda duruyor
Sessiz bir kaya düşün deniz kiyisinda yalniz
Dalgalara göğüs gerip soguktan üşüyor
Ne ahlak ne de sevgi gökten dünyaya indi
Insanlik istedi kesfetti hepsini
Dün dogmus bir bebege bile girebilen mikrop misali
Içimizde hem kötü var hem iyi
Hangisi daha güçlü diye beklemektense
Heyecanla attim kendimi dans pistine
Ayri ayri hepsiyle dans edecektim
Biraz sohbet ederek çözmeyi deneyecektim
Neden böyle olmusuz
Nerelerde kaybolmusuz?
Aklimdaki sorularin hepsini soracaktim
Senin ne haddine böyle seylerle ugrasmak
Diye soran hazirci tembel sen misin?
Böyle yaslanmak olmak seninki eskimek çökmek
Ruhu küskün bombos bir bedensin
Kelimeler yetsedaha neler neler buldum
Elimle koymus gibi huzurluyum
Genis ve los bir yer istersen sen de bir ugra
Dogru-yanlis, iyi-kötü herkes orada...
Hangisi daha güçlü diye beklemektense
Heyecanla attim kendimi dans pistine
Ayri ayri hepsiyle dans edecektim
Biraz sohbet ederek çözmeyi deneyecektim
Neden böyle olmusuz
Nerelerde kaybolmusuz?
Aklimdaki sorularin hepsini soracaktim
Ayri ayri hepsiyle dans edecektim
Biraz sohbet ederek çözmeyi deneyecektim
Neden böyle olmusuz
Nerelerde kaybolmusuz?
Aklimdaki sorularin hepsini soracaktim
o zamandan bu yana dört koca sene geçti.. ama ben yine bu albümü dinliyorum.. ilk dinlediğim zamanki kırgınlıkla hem de.. o zamanlarki kırgınlığımın sebebi olan adam, şu anki kırgınlığımın da sebebi..
dört sene geçmiş ama bana dair değişen pek birşey olmamış anlaşılan..
şarkılar, hikaye gibi.. sen, ben, o.. içimizde yaşadığımız kırgınlıkları öyle güzel anlatmış ki şebnem ferah.. ne bir eksik, ne bir fazla sözler..
vakitsiz bittiğine inanırken ilişkinin "sarılarak ayrılsaydık daha iyi olmaz mıydı" dedik.. onu ve yaşattıklarını kırmızı rugan ayakkabılara benzettik.. onu baba bildik, oğul bildik, arkadaş, sevgili, her şey.. olmadı ama.. tüm bu kırgınlıklarımız, kelimelerin yettiği bir albümde birikti..
her bir şarkının aynı kadın ağzından; aynı duygularla ve aynı kırılmışlıkla çıktığı şahane albüm. ayrıca her ne kadar bir acı barındırsa da kendi içinde bir o kadar da umut dolu; "parçalandıkça çoğaldım.","bir gün daha bitti ama yarın yeni bir gün." derken de *, "Bir yerden tutunduysak hayata Boşa geçirmemeli, bırakmamalı."* derken...
tabi şebnem'in; 2001 yılında, en son tatillerinden yirmi gün sonra ayrıldığı, sonrasında olay sebebiyle, yaklaşık iki buçuk sene psikolojik destek görmek zorunda kaldığı, uğruna albüm yaptığı bu adamın; kendisini, ebru gündeş için bırakmış olması artık olaya farklı bir trajiklik mi katar, mizah mı bilinmez.
şebnem ferah'ın en güzel albümlerinden biridir. her parçası dinlenesidir. albümün en sevdiğim parçalarıysa iyi-kötü (dans pisti) ve daha iyi olmaz mıydıdır. bugünlerde tekrar tekrar dinlemeye başladım bu albümü ve bir kez daha güzel bir albüm olduğuna kanaat getirdim. *
