2 buçuk yıl kadar önce yeni ergenliğe girmiş erkek kedim saldıray, yılbaşından bir sonraki gün, soğuk bir ankara gecesinde sokaktaki başı boş, aç köpeklerin saldırısına uğramıştı. Sesleri duyup dışarı fırladığımda kapıda telaşlı iki kız vardı. "Kedi senin miydi?" diye sordular "evet" dedim ardından şok olmuş ve soğuk kanlı bir biçimde "nerde? Diye sordum. "Köpekler kovaladı"dediler endişeyle ve bana yerdeki kanları gösterdiler. Vakit gece yarısıydı. Karlar üzerinde saldırayın kanlarını ve tüy öbeklerini görüyordum. Kızların gösterdiği yerden daha vahimdi. Kan izlerini takip ederek onu hiç olmazsa yaralı bulmaya çalıştım. O gece sabah 3 buçuk 4 e kadar ağlaya ağlaya onu aradım. Cesedini bulamadım. O günden sonra 3 ay yataktan çıkmadım. Rüyalarımda balkondan geliyordu kucaklayıp kokluyordum gülerek. sonra uyanıp aniden ağlamaya başlıyordum. Güzel kokardı saldıray. Havaya kaldırıp karnından koklardım onu. Başta biraz aksiydi tam da sevgisini göstermeye başladığı zamanlarda oldu bu olay. Seni unutmadım saldıray bu suçluluk duygusunu her zaman taşıyacağım. Özür dilerim.
1 aydan fazla oldu sanırım. Ben onu arabamın altında soğuktan titrerken bulmuştum. Ön sağ patisi şişikti yürüyemiyordu. Evime aldım iyileştirdim. Birlikte gezmeyi hele arabada olmayı çok seviyordu. 1 aydan çok oldu evet. Benim aslan oğlumu tam ilk bulduğum yerde öldürmüşler. Üstünden araba geçmiş çöp tenekesine atmışlar. Komşu kadın söyledi en az 20 dakika can çekişti dedi. Sen yokken arabanı park ettiğin yere gelir uzun uzun miyavlardı dedi. Özlüyorum ama ne yapayım elden bir şey gelmiyor.
Onu gördüğümde istemsizce “Mercan” gel kızım dedim bir anlığına uyuyor sandım. O soğuk bedeni öylece yatıyordu sonra aniden şimşek gibi gelen o duygu tarif edilemez. içini bir boşluk kaplar sonrada gözyaşları... Artık evde seni bekleyen kedin yoktur. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1678226/+
Son fotoğrafı
kabullenmeye çalıştığım bir yandan da hayır daha çok küçük daha çok var diye aklımdan savuşturmaya çalıştığım düşüncedir. ilk tavşanım kucağımda kalp krizi geçirerek ölmüştü. o günden beri hep hissederim o acıyı. keşke ölüm hayvanlar için geçerli olmasa. en çok o meleklere yakışmıyor...
3 ay önce yaşadım 3 yıl beraber uyuduğum evladımı kaybetmiş gibi hissettim gözümün önünde acı çekerek öldü ve ben hiç birşey yapamadım . bunu yazarken gözlerim doldu anlayın yani çok acı bir durum olduğunu.
Onu gördüğümde istemsizce “Mercan” gel kızım dedim bir anlığına uyuyor sandım. O soğuk bedeni öylece yatıyordu sonra aniden şimşek gibi gelen o duygu tarif edilemez. içini bir boşluk kaplar sonrada gözyaşları... Artık evde seni bekleyen kedin yoktur.
