benim. enigi severim ama yetişkin sarman evcil sahibine yavşaklanan kediyi pek haz etmem. sokak kedisine şapka çıkarmasam da verdiği hayat mücadelesine saygı duyarım.
çocukken kediler ile ilgili bazi söylemler, gözlemler, tespitler belki bunda etkili olmuştur. hep dört ayağının üstüne düşmesi şanslıdan öte makyavel çıkarcı algısı oluşturdu bende. ayrıca nankör uğursuz olması da cabası..bir akrabamın evinde iğdiş edilmiş bir kedi vardı. salonda başköşede minderin üzerinde tüner, uyuşuk uyuşuk bir eda ile insan gibi laf dinler, bıraksan çay da içecek gibi dururdu. sinir ederdi beni bu mutant kedinin rahatlığı..
