arkadaşlar ben 10 adet uzun süreli ilişki yaşamışimdir.
ve benle kavga edilmez. çok uysalimdir.
sadece bir iliskimde kavga vardı.
sorun bende değil, sende hakan;)
''kavga Nedir?
değişen şartlarda mücadele değil mi?
tabiatla mücadelesini yapamayan karınca ölüme mahkumdur.
açlıkla kavga, susuzlukla kavga, soğukla kavga....
ve burada kalsa idin, yuvada kavgasını yapamayan düşünce silinmeye mahkum.
kendi nefsini korumaktan, idelaini yürütmeye kadar döğüşerek yapılan kavga, senin yuva kurma kavgan gibi...
velhasıl hayatın kendisi kavgadır.''
Olabildiğince uzak durduğum fiil. Kavga biraz saçma bir eylem bana göre. ayrıca Çöp gibi birisiyim, herhangi bir kavgada mars'ta insanlık için büyük bir adım atabilirim.
bunu kızları etkilemek için sebepsizce yapan erkekler var.
size bir tüyo vereyim bunu yapan erkeğe kızlar mal gözüyle bakar. sevgilisini ya da bir şeyleri korumak için yapanı kızlar takdir eder ama sırf gösteriş için kavga edene öküz gözüyle bakarız. hem de kurbanlık olarak bile değil, doğada gezen insanlığa faydası olmayan bir öküz.
Şimdiye kadar hep yanımdaki öküz arkadaşlar bir mallık yaptığı için gercekleştirmek mecburiyetinde kaldığım eylem.
Şahsi bir meselem için simdiye kadar kimse ile kavga etmedim. Ne zaman bir kavganın içinde olsam sebebi hep beni hiç alakadar etmeyen bom bok bir durum oldu ve tamamen ayıp olmasın diye olaya dahil oldum.
Kavga etmek için zemin arayan , fırsat kollayan kişi ya ergenlikten çıkamamış ya ağır mal ya da ciddi bir ruh sağlığı sıkıntısı yaşıyordur.
iki tarafın birbiri ile anlaşamaması sonucu birbirlerine şiddet uygulaması halinde gerçekleşen olay. Kavga etmek iki yönlüdür. Tartışma kavgası edilir. Bir konuda iki taraf anlaşma sağlayamaz ve tartışma başlar. Bir süre sonra tartışma kavgaya dönüşür. Gerek olmayan durumdur. insanlar konuşa konuşa.
Zor derken "ay çok isterdim ben de kavga etmek, saç baş yolmak" anlamında asla değil.
Ama bazen öyle zamanlar geliyor ki kavga etmekten korktuğun için eziliyorsun, birilerinin ezilmesine göz yumuyorsun. Şöyle yüksek sesle hayır diyemiyorsun.
Pasifleşiyorsun.
Neden oluyor bunlar?
Şahsım için yorumlayayım, karakterim oluşmaya başladığından beri çok pasifist bir insanım ve kavga etmişliğim hiç yoktur.
Neden oldu diyorduk... Hadi beni nasıl büyüttüklerini analiz edelim:
"sokakta tanımadığın biri konuşursa cevap verme eve koş"
"erkekler laf atarsa sakın cevap verme kaç"
"okulda biri döverse sen öğretmene söyle"
"kavga eden olursa ayırma kızım seni de döverler bak"
"sana ne o kıza öyle diyorlarsa, sus bakim karışma sen"
"senin politik düşüncelerini kimse bilmek zorunda değil, sakın okulda böyle konulara girme"
"eylem mi? Ne eylemi sana ne eylemden? Otur oturduğun yerde"
Gördüğünüz gibi, doğru veya yanlış, beni korumak için kendimi bildim bileli bir şekilde susup oturmaya programlamış beni etrafım.
Beni korumak için, çok da iyi bir niyetle, ezilen onca insanı, ve fikirlerimi, düşüncelerimi telef ettiler.
Ama etmeye devam edemeyecekler.
Ezilene destek olmayarak kendi ezileceğimiz günlerin temelini atıyoruz arkadaşlar.
Yeni yeni yıkıyorum etrafıma ördükleri duvarları, farkedip siz de yıkın.
Kurtulun.
etkisi uzun sürebiliyor, yıkıcı yanları bazen çok derin olabiliyor. ha ben kavgaya karşı değilim ama duygusal bağınız olan kişilerle kavga etmek her türlü acı veriyor. insan birinin canını yaktığında kendi canı yanıyorsa o zaman bu neyin kavgasıdır?
işte bu mantığı anlamıyorum ben. ayrıca kesici ve delici aletler kullanmak yavşaklıktır. uzaktan sıkıp insanı öldürmek de yavşaklık, kalabalık dalmak da orospu çocukluğudur.
aksi halde insanlar kendilerini bu yönde ifade ediyorsa bunda bir sıkıntı görmüyorum ama gene yakınlarla ve duygusal bağ olanlarla, gerek sözlü gerek fiziksel hiçbir kavgaya yanaşmamakta fayda vardır.
gerisi mühim değil, kafes dövüşü bile yapabilir insanlar, yeter ki şartlar adil olsun.
