hakkında "dördüncü nesil hoşgelmiş yazar." kalıbına sığınamadığım. şunu derim ama; dördüncü nesil hoşgelememiş çaylak. ve üstüne üstlük "adına başlık açmaktan mutluluk duyduğum ..." ifadesi için geçmiş kalmış bulunduğum. ancak ziyadesiyle "adına yönlendirmeyi bozmaktan hiç gocunmadığım" şeklinde helelenebildiğim. sen gel hele, çayı ben koyarım.
aklım daha ne kadar
kalacak bu çorak yerde?
yüzümü nereye çevirsem
nereye baksam
kara yıkıntılarını
görüyorum ömrümün
boşuna bunca yıl
tükettiğim bu ülkede
beden, sadece ne kadar sevildiğini değil,
sadece yattığın yatakları değil, sana bakan gözlerde yanan
davetkar arzuları da hatırla, senin için titrediği apaçık olan;
anca şans engeli onları yıldırırdı.
nihayetinde hepsi geçmişte kaldı madem,
neredeyse sen de kendini
o arzulara teslim etmiş görünüyorsun; nasıl yanarlardı
hatırla, sana bakan gözlerde,
hatırla, beden, senin için nasıl titrerlerdi o düşüncelerle.
kenti ve itakisi ile ünlenmiş. ezra pound gibi bol keseden antik yunan figürü kullanmış şiirlerinde. bana hitap etmedi. ama itakisini sevdim. envai çeşit baharat var en azından.
şehir şiirini henüz yazan olmamış çok garipsedim. yurtdışındayken ne zaman aklıma istanbul gelse otomatikman bu şiiri düşünürdüm.
bir başka ülkeye, bir başka denize giderim, dedin
bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.
her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
bir ceset gibi gömülü kalbim.
aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.
yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
bu şehir arkandan gelecektir.
sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
başka bir şey umma-
ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde de.
yeni bir ülke bulamazsın, arama;
bulamayacaksın başka denizler de;
nereye gitsen bu kent ardından gelecek senin,
aynı sokaklarda dolaşıp duracaksın yine,
aynı hep aynı mahallede yaşlanacaksın,
aynı hep aynı evlerde ağaracak saçların
ve dönüp bu kente geleceksin sonunda;
yanılma sakın, bir başka şey umma,
seni bekleyen bir gemi yok, bir çıkar yolun yok...
ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte
öyle kıydın demektir ona, bütün yeryüzünde."
