sonbahar hüzündür, hazandır, dallardan sararan yapraklar düşer sevgilinin senden ayrı düşen yolları gibi. doğa ile beraber sen de çekilirsin kabuğuna; sevgilinden ayrılıp, ta ki kış seni kavuşturunca ilkbahara. ilkbahar umuttur, ümittir topraktan fışkıran taze çimenler gibi taptaze aşklar bulmaya.
sonbaharda insanların üstüne çöken yorgunluğun getirdiği bir durum olsa gerek. pırıl pırıl yaz mevsiminden çıkmışsın. deniz, kum, güneş herşey güzel. ancak sonbaharda ne oluyor? okullar açılıyor, başka şehirde okuyan öğrenciler ailelerinden ayrılıyorlar. daha sonra el memleketlerinde bir de üstüne hastalık eklenince al sana depresyon hali. ondan sonra gelsin bakalım kaçınılmaz son. erkek trip atar, kız kendini bir köşeye çeker bir bakmışsın artık birbirinizden kopmuşsunuz. sonrası da ayrılık işte.
işsiz güçsüz insan tespitidir. sen "aha yılbaşı yaklaşıyor ne alıcaz ki.. off off sonraki ay da sevgililer günü var. naapsak oğlum." ruh haline girip de ayrılıyosan kasım ne yapsın. kasım masumdur. asmak kasım, kesmek kasım. yağmurludur kasım. pesimisttir kasım. kasımda doğanlar, akreptir uzak duralımdır. çıkaralım takvimden de rahatlayalımdır kasım!
