Yine livanelinin muhteşem eserlerinden bir tanesi. Bu adam gerçekten olağanüstü şeyler yazıyor. Hayranlığım tek bir kitabına değil, hepsine karşı öyle. Kardeşimin hikayesi de çok güzeldi, önyargısız okunması gereken bir kitap.
Başlayıp yarım bıraktığım kitap. Güzel ve akıcı. Zülfü Livaneli kalitesi. E kardeşim neden o zaman yarım bıraktın diyecek olursaniz bazı şeyler yarım kalmalidir. Şaka şaka üşengeçlikten.
Tesadüfen aldım bu kitabı. Okumaya başladım birde ne göreyim dersiniz? Kendimi gördüm kitapta. Yazarımız sanki beni mehmet arslan karakteri ile özleşleştirmiş. Ortak yönümüz çok onunla tabi onun gibi hücrelerde yatmadım ama meslektaşız ve oda rusya yolnda, rus bir kadına olan aşkı için hayatını heba ediyor.
Zülfü Livaneli kitabıdır. Bir delilik ve cinayet romanı olarak sınıflandırabilir mi emin olamadığımdır aynı zamanda.
Klasik Livaneli ögeleri ve tarzının yanında kitaba ilişkin sadece aşkın olası yaptırım gücünün sınırlarını tartışmak en azından cinsiyet çalışmalarına ve queer teoriye haksızlık olabilir. Erkek bir/iki anlatıcının dilinden kutsallaştırılan, hiçbir zaman ulaşılamayan, karikatürize edilmiş bir şekilde "güzel" kılınan, klasik histeri krizleri ve delilikle akli melekelerine bel bağlanmayan kadın tarifi bir tek beni mi rahatsız etti bilmiyorum. Uğruna ölünen aşk, delilik hali, kişilik bölünmeleri kitabın temasını oluştururken aşık olunan kadının dayanılmaz pasifliği bir noktadan sonra "eh ama artık" dedirttirdi şahsen. Bu aşk hikayesini dinleyen Gazeteci kız bile yeni yetme, akıl oyunlarına kanmaya hazır "naiflikte", masum ve aşık olunmaya müsait bir genç kızdan daha fazlası asla değil. Saplantılı bir alt dudak ve göğüs dikizlemesi kadarlık bir kız, tecrübesiz, yaşı büyük olan mühendis tarafından hamur gibi şekillenmeye oldukça müsait. Diğer adı geçen ve aşkı delilikle taçlandırmada büyük bir role sahip olan Rus çevirmen kadınsa aşık olduğu kadını anlatırken bir erkeğin hoş görebileceği kadarlık bir sevgiden bahsediyor. Kendisi asla lezbiyen olamaz, aşık olduğu o kadınla cinsel teması düşünemez, yalnızca anne şefkatiyle korumak isteyebilir ve ne hikmetse bunu erkekler de anlayamaz. Yine bir yüceltme, karikatürize edip ulaşılmaz kılma, gerçeklikten koparıp soyutlama hali. Okuması bu bakış açısıyla hayalkırıklığı yarattı desem yanlış olmaz. Fazla basmakalıp, yazarının Livaneli olmasıysa şaşırtıcı.
Kitaptan uyarlanan filmlerin kitabın kendisinden daha başarılı olduğu çok nadir zamanlar olur. Çünkü filmin kitaptaki yoğun duyguyu aynı şekilde veremeyeceği bir anlamda bellidir zaten. Fakat bu kitabın filmi, hatta bir bölümlük kanıt, galip derviş tarzı dizilerde bile çekilmesi yeterince tatmin edici olabilir görüşündeyim. Olay örgüsü kesinlikle bundan daha fazlası değil maalesef ki.
Sonuç olarak Kısıtlı bir boş vakitte çabucak tüketmelik, Livaneli naifliği ve her kesime hitap edebilecek bir üslupla akıp gitmeye müsait bir roman olmuş kardeşimin hikayesi. Yormadığı ve okuyandan çok fazla çaba talep etmediğinden ötürü yoğun bir dönemden geçenler için ideal olabilir.
Geçenlerde bitirdiğim, halen etkisinde kaldığım mükemmel bir zülfü livaneli kitabı. Çok akıcı , merak uyandıran , her sayfayı çevirdiğinde yeni şeyler ögreten, ögrendikçe şaşırtan, özelikle son 2 3 sayfasında ağzımın açık halde kala kaldığını farkettiğim süper bir kitap.
kardeşinin hikayesini akıcı ve şaşırtıcı dille anlatmayı başarmış kitap.
tanıma bakmayın tamamen yanıltıcı bir tanım oldu ama başlıktan dolayı kardeş hikayesinin daha çarpıcı anlatılması ancak böyle açıklanırdı.
zülfü livaneli bir kitap yazdığı zaman ben kendisinden çok heyecenlanıyorum çünkü biliyorum ki o kitap okunduktan sonra asla pişman olunmayacak. öyle de güzel bir adamdır öyle de güzel bir yazardır.
bu kitabını da okurken alıp sürüklemişti beni uzak diyarlara hatta onunla birlikte kaldım o kaldığı evde yalnız başıma onunla birlikte girdim o sarıp sarmalama makinesine. o derece sarıp sarmalamıştı kitap beni.
okumadığım romanları var sırf okumayı erteliyorum ki daha sonra neden erkenden bitti bu kitap dememek için. şaka bir yana son ada romanı elimde ama alıp o akıcılıkla okumaya başlarsam bittiğinde yerine başka bir kitap koyamam diye erteliyorum.
Akıcı dili ile soluksuz okunup, sizi olayların içindeymişcesine heyecan tufanına sokan Zülfü Livaneli romanı. Özellikle Mehmet'in Rusya'da geçirdiği hücre günleri sanki ben yaşıyormuşum hissi verdi.
--spoiler--
Kitabın sonu ve katili az çok tahmin etsem de hayatta kalanın Ahmet olucağını düşünmüştüm. Ayrıca gazeteci kızın da kitabın başından iddianameye kadar hiç adı geçmediği için -sevgili- çıkacağını; kızı, Mehmet'in diğer olaylarda olduğu gibi yaşadığı travma sonucu zihninde yaratıp yaşattığını düşünmüştüm ama orası tutmadı tabi.
--spoiler--
Sonuç olarak, sonu biraz aceleye gelmiş gibi dursa da bir başyapıt niteliğinde, tavsiye edilesi bir kitaptır efenim.
Romandır.
Garip duygu uyandırdı bende; Zülfü, bu çapta roman yazabilir mi diye?
Oğlum okumuş önerdi, hemen okudum. Sonra üzerine konuşurken, düşüncemin Zülfü'nün çapının bu nitelikte roman yazamayacağı olduğunu söyleyince,
oğlum
- evet baba, ben de şüphelendim. Ülker mi yazıyor, acaba? dediğini unutamadığımdır.
Şu ya da bu, zülfü ya da ülker, kim yazdıysa iyi yazmış.
Romandır ve niteliklidir.
