büyük ihtimalle etik değerler yerine ahlaki değerler dense daha anlamlı olacak başlık. hatta geleneksel ahlaki değerler denilebilir. aynı eleştiri aydınlanma çağında modernizme de yapılmıştı. hatta insanı düşünen bir makine olarak gören sistemde ahlaki değerlerin ve insanlığın* unutulduğundan dem vurulmuş, bunun önüne geçilmezse dünyanın dayanılmaz bir vahşetler bütünü haline geleceği söylenmişti. ama şimdi geçmişe dönüp baktığımızda tüm bu söylenenlerin samimiyetten uzak ve hatta hırs dolu, modernizm veya kapitalizm girdabı içinde, sistemin bir parçası olarak söylendiğini görüyoruz. yani erdemleri koruma çabası erdemlerden baya uzak kalarak yapılıyor, çünkü sistem içinde daima mağdur olan bu gerçeğin farkına varıyor. bir çeşit çıkar ilişkisi. bu noktada kapitalizme dönüp bakmak gerekirse, kimsenin kapitalizmle mutlu mesut geçindiğini sanmıyorum. çıkarına en çok uyan bile sistemin yozlaştırdığı kavramların farkında. ancak kapitalizmi "hastalıklı" veya "yapay" olarak görmek yersiz, çünkü insanlığın başından beri ortaya atılan tüm yönetim biçimleri kapitalizmin astlarını oluşturuyor. yani insan seviyor hırsla, yarışla, zamansızlıkla ve eşitsizlikle dolu sistemleri. tarih kurcalandığında hiç bir zaman bunun ötesine çıkılamadığı görülüyor. dolayısıyla kapitalizmin ahlaki değerleri çürüttüğü önermesi doğru görünse de kapitalizmi yaratanın insanın değer verdiği kavramlar olduğu göz önünde bulundurulduğunda bunun pek de tükaka bir şey olmadığı fark ediliyor.
