kadinim
esyalar toplanmis
seninle birlikte
anilar sacilmis
odaya her yere.
sevdigim o koku yok artik bu evde
sen...
kiyida kosede gulusun kaybolmus
ne olur terketme yalnizlik cok aci
bu renksiz dunyayi sevmistik birlikte
sen...
kadinim, kadinim, kadinim.
hatirla o gunu karsiki sokakta seni optugumu
ilk defa hayatta
kollarimda benim ilk bahar sabahin
sen...
sönmüş bak ışıklar
ev nasıl karanlık
o ılık aydınlık yuvamız soğumuş
geceler bitmiyor ağlıyorum artık..
sen...
kadinim, kadinim, kadinim
esyalar toplanmis
seninle birlikte
anilar sacilmis
odaya her yere.
sevdigim o koku yok artik bu evde
masamiz kosede oylece duruyor
bardaklar bosalmis her biri bir yerde
sanki hepsi hasret senin nefesine
sen...
kadinim, kadinim, kadinim
bana birkatigin butun bu hayatin
yasanan asklarin degeri yok artik
ben sensiz olamam artik anliyorum
sen...
simdi cok cok yalnizim
nolur kal benimle
o kapiyi kapat elini ver bana
disarida yalniz usuyorsun
sen...
kadinim, kadinim, kadinim
sevdigim o koku yok artik bu koku yok artik bu evde
kadinim, kadinim, kadinim
bana birkatigin butun bu hayatin
yasanan asklarin degeri yok artik
ben sensiz olamam artik anliyorum
sen...sen...
kadinim, kadinim, kadinim deli şarkıdır vesselam
bu benim mal varlığım dercesine söylendiğinde gerçekten insanı çileden çıkaran cümle ama koruma içeren bir cümle içinde söylendiğinde pek bir hoş duyması ...
sevgililerden, iyi ya da kötü günde* yanında kalınabileceklere (kötü günde ister arkadaş olsun, ister sevgili olsun) ve yardım edilebileceklere söylenmesi gereken, biraz özel ve aidiyet anlamlı ifade.