üniversitedeki sevgilim 3. sınıfın yaz tatilinde (ki benim için bütünlemeye çalışma zamanıdır) nişan yapalım, okul bitince evleniriz dediğinde evlenmekten öyle bir korkmuşum ki..
29 yaşımdayım daha gelmedi evlenememe korkusu.
gelmez gibi de duruyor. nedenlerle açıklarsam:
1- iyi bir üniversiteden, iyi bir bölümden mezun olan, başarılı şirketlerde çalışan arkadaşım evlendik bir de çocuk yapalım dedi. gördü anasının amını evde 2 senedir çocuk bakıyor.
2- on senedir tanıdığım arkadaşım evlendikten sonra kocasının sadece maç seyrederken konuştuğunu söylüyor.
3- 3 tane boşanan çift var etrafımda (küçük altınlar boşa gitti)
4- yakın bir arkadaşım karısını aldatıyor bunu cinselliğe bağlıyor sadece.
haa 5 sene sonra çocuk istersem bir korku oluşur. ama şimdilik değil..
Böyle bir durumu yaşayacak yaşta değilim ve erkek olmama rağmen "sobanın yaktığını anlamak için dokunmanız şart değildir çünkü geçmişteki deneyimleriniz size çok sıcak olan şeyler yakar algısını yerleştirmiştir" diyerek az da olsa fikir sahibi olabileceğimi belirtmek isterim.Yaş aralığı vermek pek doğru olmaz ama önceden her işini birlikte yaptığı düşünceleri birbirine uyan arkadaşlarının yanından ayrılmaya başladığını görmeye başladığı andır sanırım. Toplum yapısı gereği o steresi kadınlar kadar yaşamasak da bizde de bir aceba oluyor tabi.
Universitenin son zamanlari bir bir nisanlanip "okul bitince evlenecem. Ceyizime bunu aldim. Ay kaynanam cok fena" laflarini duymaya basladiginiz zaman bir yandan salak bu ya diye dusunurken bir yandan sanirim evde kaldim diye bir hafiften dusunmuyor degiliz.
Evlenememe korkusu degil, doğru insanı bulamicak olmanın hissidir. Yaşım kadar(27) belki de daha fazla adam tanıdım. Sorsan yarısı evlenme teklifi etti ama hala bekarim. Neden acaba ? Adam olanla evleniliyor. Kız haklı beyler Dağılın.
Evlilik kadınların beynine işlenen bir tema olduğu için ilk kız arkadaşının evlenmesiyle başlar bu korku. ilk gittiği düğünde ekilir ruhuna haset tohumları.
üniversite son sınıfta hatta son dönemde. etrafına bir bakar "ülen geç mi kalıyoruz" der ve daha düne kadar selam bile vermediği sınıf arkadaşlarına yaslanmaya başlar.
hayat görüşü kısıtlı dar ise 20 yaşında bile başlayan hadise. ama genel olarak biz erkekleri etkileyen tek şey, böyle korkular ile yaşayan kızlar&kadınlar sizi yem olarak görür. siz de kaçarsınız hımınaaa!!!
eskiden, taliplilerin adedi, gelen gidenlerin haddi hesabı, isteyenlerin peşinde koşanların sayısı belli değil iken, bir gün aniden fark eder ki, ne arayan var artık ne soran ne de isteyen. işte o zaman kadının kalbine hafiften bir korku düşer hiç belli etmese bile.
25 yaşına kadar hayatımı yaşayım, her beğendiğim erkekle yatayım düşüncesinde olurlar. 30dan sonra evde kalma, doğurma yaşını geçme korkusu yaşamaya başlarlar. hatta 30u geçince çirkin, fakir demeden ilk buldukları erkekle evlenirler.
genel olarak 25 yaşında başlıyor ama 30 yaşına kadar evlenmeyip rahatına bakan kadınlar sonrasında daha mutlu bir evlilik sürdürüyor. (çevreden topladığım veriler doğrultusunda)
