--spoiler--
Yazı yazmak tehlikelidir. Ne yazarsan yaz, kaçınılmaz olarak iyi bir yazı insana ve hayata ait bir gerçeğe doğru yol alacaktır ve gerçeğin her zaman düşmanları vardır.
Gerçeğe değdikçe düşmanların artar.
Ama yazının hiç değişmeyen tanrısal bir dengesi de bulunur.
Düşmanların arttıkça dostların da artacaktır.
Sanırım bunun bir tek istisnası var.
Düşmanlarının artıp da dostlarının artmayacağı, seni haklı bulanların bile sessiz kalacağı tek bir konu.
Oraya yaklaşan herkesin, yasaklanarak, yargılanarak, işsiz kalarak bir bedel ödediği, insanlık cehenneminin alevlerini yüzünde hissettiği o çekici konu.
Kadınların cinselliği.
Kadınların aşklarını, acılarını,yalnızlıklarını, tutkularını, kızgınlıklarını hatta sevişmelerini anlatabilirsiniz.
Kırışan çarşafların arasında ayışığına batmış gibi terle parlayan bedenlerinin yay gibi gerilmesinden, sımsıkı kapanan kirpiklerinin ihtiraslı kıpırtılarından, derin bir kasılmayla birlikte açılan gözlerinde parlayan o karanlık ışıktan, bir yakarışı andıran iniltilerinden, bir yelpaze gibi açılıp sonra çelikten bir kapan gibi kapanan ince parmaklarından, kimsenin onların bildiğine bile inanmayacağı ve başka hiçbir yerde onlardan duyamayacağı ahlaksız sözcükleri fısıldayan boğuk seslerinden, bir yer sarsıntısıyla yarılan topraktan fışkıran sular gibi ani çağıltılarla yükselen çığlıklarından, hiç kimsenin onlara yapılabileceğine inanmadıklarının yapılması için yakarışlarından, gökyüzüne doğru yükselen bacaklarından, başlarını geriye atışlarından, dipleri terlemiş saçlarının yastığa yayılmasından, itaatkar bir masumiyetle yatağın içinde dönüşlerinden, öfkeli bir kraliçe gibi verdikleri sabırsız emirlerden, sıradağlar gibi birbirini izleyen bir dizi yarım çığlığın ardından son ve uzun bir çığlıkla sonsuz bir siyahlığın içinde kendilerinden kopuşlarından, sonra bazen bir iki damla gözyaşı bazen de sabah rüzgarı gibi ferah bir gülümseyişle, uyanmaya hazırlanan bir su perisinin mahmurluğuyla birkaç dakikalığına gözleri kapalı kendilerini yatağa bırakışlarından söz edebilirsiniz.
Bunlardan söz edebilirsiniz.
Kimse kızmaz size.
Ama bir koşula bağlıdır bu hoşgörü.
Bunları yaşayan kadın, her kimle bunu yaşadıysa o erkek onun aşık olduğu insan olmalıdır.
Affedilmeyecek olan, kadının bunları aşık olmadığı bir erkekle, sadece şehvetin şeytani buyurganlığına teslim olarak yaşamasıdır.
Onun, her duygudan bağımsız bir bedensel arzuya sahip olduğunu söylemek, bunu anlatmak, kadının hayatında şehveti aşktan koparmak affedilmeyecek büyük bir suçtur.
--spoiler--
hiç bir erkek kadın ruhundan anlayamaz, çünkü erkekler ve kadınlar farklı düşünür. bazen erkeklerin düşünce yapısı ve yaşam şekline, kimi kadınlar uyar*, böyle bir rastlantı meydana geldiğinde ise erkek için "kadın ruhundan anlayan erkek" yakıştırması yapılır, oysa ki ortada ki şey; ortak uyumdur...
kadının ruhunu anlamak mümkün olmadığından anlaşılamayacak durumdur. kadınların ruhu anlaşılmaz, tavırları anlaşılmaz, hareketleri anlaşılmaz bazen konuştukları bile anlaşılmaz. tam anlamıyla oynak ruhludur kadınlar.
ince olmayı ve insan olmayı gerektirir. yok sen etobur özelliğin ile yaklaşırsan aslanın ceylanın ruhundan anlaması gibi bir durum olurşur, tabi anlamazsın.
herkese nasip olmayacaktır.ruhlarına hitap edilebildiği sürece hiç sorun değildir. sadece aynı dili konuşmaktan bahsetmiyorum. emek ister. gayette keyiflidir. paylaşılanlar daha önem kazanmaya başlar.
fakat bazıları vardır ki, anlamamak daha iyidir. bilirsiniz.
en azından sevgilisine ayırdığı vakti kıskanıp laflar sokuşturan kızla, o kızın ortamdaki tek kız olması halinde ve o kızın evinde birkaç arkadaş içki içip eğlenip orda uyumamaktır!!! ya bu kadar da olmaz, bu akşam nasıl geçecek ben bilmiyorum. sabır da edemiyorum. dövsem kırsam bacaklarını, bağırsam küfretsem, üstüne bir de öldürmeden yetmez bu hınca...
düşün düşün boktur işin demek istediğim insanlardır. ben bile kendimi anlayamazken kimsenin anlmasını beklemem zaten mühim olan anlamak değil olduğu gibi kabullenmek.
bizim cadalozların "kadın ruhu" dediği ama aslında çocukluk obsesyonları,sorunlu aile içi ilişkiler ve sair bin türlü kompleksden arapsaçına dönmüş,geliştirilmemiş,doyurulmamış ergen ruhu.
masadan kalkınca,tekrar gelince ayağa kalkıyoruz,kapısını açıyoruz,çiçek (her fırsatta) alıyoruz,sigarasını yakıyoruz,elini öpüyoruz ama doymuyor. neden çünkü çözülemeyen "sorun" hanım kızlarımızın kendileriyle olan dertleri ...
ben anlıyorum o ruhdan ama sen kendinden haberdar mısın ???
