şu an uyanık olmamın sebebi.
Sondaki 2 cümleyi okumanız kafi, yoksa aradaki bölüm bana bile hatırlarken bazı yerleri boşluklu gelen bir kabustan kalan bulanık şeylerin sıralı listesi, hiç bir anlam veremezsiniz muhtemelen.
robot, atakan ve ben, küçük bir oda-ev, dikenli teller, kış, en sonda gelen 2 işkenceci, camdan atlayıp telere gitmemiz fakat atakan'ın artık buradan kaçamayacağına inandğı için tellere tırmanmayı denememesi, ardından onun da çıkması, 2 işkencenin peşimize düşmesi, iç çamışırımızın üst kısmındaki daireyi oluşturan alüminyum folyo gibi şeyi yerden bulduğum küçük bi kıymık parçası gibi bi şeyle delmem, sonra atakanınkini delmem(ikimizinkilerde farklı bilgiler saklı ve sanırım kaçmamızda hayati unsur taşıyan 2 şey o aluminyum folyo gibi şeylerden kurtulmamız), atakan'ınkini kesmeye başlamadan önce onda oluşan o çekingenlik(cinsel uzvunu görebilecek olmamdan dolayı), benim dostum burada korkudan altımıza sıçmak üzereyiz, hayatımız tehlikede takıldığın nokta bu mu tribim ve işimi halletmem, tam o sırada bulunduğumuz crysis 1 deki korelilerin askeri kabin mekanlarına benzer yere giren işkencicilerden biri fakat bizi fark etmemesi(sanırım o an sadece duyabiliyordu ve biz ölümüne sessiz kaldık onu görünce, yarım kalan atakan'ın belindeki şeyden kurtulması işleini tamamlayıp) üstüne atlamam ve elindeki silahı alıp beynine bir tane sıkmam, diğerinin gelmesi, bir şekilde onu da halletmemiz ve fakat atakan'ın ölmesi, sonra asıl bizi tutan o evdeki orospu çocuğunu öldürme düşüncesinin aklıma gelmesi fakat hemen kaçmanın daha mantıklı olduğuna karar vermem, sonra bi bakarım orospu çocuğu robotvari işkencecilerden hayatta(terminatördeki cıva adam gibi bi şey özelliğe sahip(o anlık, daha sonra yok o özellik), sonra diğerinin de ölmediğini fark etmem, bana doğru gelmesi cıva gibi özelliği olanın benimle alay ederek, ona ateş etmem ama çok güçsüz kalması, ardından silahımdan fışkıran votkayla(o da bununla baya alay etti) iyice iyice onu ıslatmam geri geri çekilirken ve en sonunda bir şekilde gerçek ateş edip vücudunun her yerine ulaşan votkanın alev alması(yüzündeki silah deliğinden çok fazla girdiği için yüzünün patlamaması ama öyle bir şey hissetmem), yüzündeki sahte derinin tamamen yanması ve robot yüzünün ortaya çıkması ve fakat robotsu özelliklerine rağmen çok acı çekmesi(ve benim bundan çok haz almam), ardından benim oradan kaçmam, payas'taki evimizin arka tarafında bostan dede'nin bahçesinde yerden yüksekte, havada kendimi ellerim bacak aramda cenin pozisyona yakın şekilde uyuyor gibi(ama uyanığım) görmem, ve o şeylerin birgül teyzelerin kümesinin olduğu yere kadar gelebildiğini ve bana artık ulaşamayacaklarını hissetmem, en baştaki robotun bu karmaşıklıklar karşısında ah bunu nasıl çözücem bunu nasıl çözücem(kendine verilen bir görevi tamamlayamayan görev bilincine sahip bir robotun hezeyanları gibi bir şeydi) şeklindeki yakınmalarını uyuyor gibi görünüp dinlemem. Bi yan evdeki Halil Amcaların arka taraflarındaki bölümde asıl biaz tutan adamı öfkeden sinirden kendi kendine kudururken görmem.
Uyandın, çişimi yaptım, yazdım ve şimdi geri uyuyacam.
Herkese iyi uykular.
az önce odama biri girdi. yatağıma yattı, bana doğru döndü. hareket etmek istedim ama gözlerim hariç hiç bir yerimi oynatamadım. kendimi çok zorlamış olacağım, göz çukurlarımdan çıtır çıtır sesler geldi. çok zorladım.. kendimi yataktan atmaya çalıştım hareket etmeyi başardım. yanımda yatan kişi arkadaşımdı onu bilinçaltıma işleyecek kadar bile düşünmedim yakın geçmişte. herşey çok saçmaydı beni bu saatte sözlüğe sokan şeyde budur. Yalnız yaşıyorum, işin kötüsü bana en yakın komşu 100-150 mt uzaklıkta. bu tarz şeyler ilk defa gelmedi başıma korkan biri değilim genelde. ama bu çok gerçekti lan vay anasını.
Eski sevgiliyi görmektir. Sabah sabah tüm huzurumu kaçırdı. Rüyamda barışmışım. Hiç istemediğim bir şey zaten barışmak. içim içimi yedi ben bunla niye barışmışım diye ya.
Beyin gerçek algılar bu nedenle uyanır uyanmaz o şoku atmanız hatta bikaçgün etkisinde kalmanız normal..
kabusu tetikleyen bi çok olgu var beyin kimyası ile ilgili, kullandıklarınızdan yiyip içtiğinize kadar, yaşanmışlıklardan korkularınıza kadar.
geçen başıma gelendir. yine böyle rüyalar arası zap filan yapıyorum. astral seyyyehatle ordan oraya gitmeler filan. tam norveçli balıkçılara selam verdim döndüm. televizyonu bir açtım. kurtlar vadisi kabus çıkmış.
soluk soluğa uyanmışım amk.
sonra regular show izledim geçti.
Artık 2 günde bir bana uğrar olmuştur. Gördüğüm kabusları yazsam 8 sezon korku filmi rahat çıkar. insan böyle de yaşamayı öğreniyor. Eskiden bağırırdım, kan ter içinde kalırdım yalan yok. Şimdi tek sorunum uykudan aniden uyanmak oldu. Gördüğüm şeylerin gerçek olmadığını bildiğim için tınlamıyor artık. Zaten günde zorlasan, en fazla 5-6 saat uyurum. Uykumun içine sıçıyor bu meret. Durumu alkole, iş stressine, yalnız yaşamaya, çocukluğa falan bağlayanlar var bence tek olay alışmak ve ardından gelen psikoloji. Neyse ben mutluyum.
