ozguven problemi yaşayan erkeklerin yaptığı eylem, örneğin erkek ortamında manisalı olduğunu göğsünü gere gere söylerken 2 kız görsünler hemen izmirli olurlar.
memleketi hakkında kötü konuşulmuşsa utanması pısırıklığının bi göstergesi olan tiptir. aslan gibi çıkıp savunması lazımdır (nereli olursa olsun) hiç bir şey denmeden utanıyorsa resmen memleketinin yüz karasıdır o memlekete ayak basmasındır.
meğmur evladıysan nereli olduğunu bir türlü kafana sokamazsın. nüfus kağıdında yazan doğum yerin mi, nüfusa kayıtlı olduğun yer mi, çocukluğunu geçirdiğin yer mi, yoksa büyüyüp aklının başına geldiği yeri mi söyleyeceksin bilemezsin. valla bak! kendimden biliyorum*
akrabalarını kendi seçemeyeceği gibi nerede doğacağına da kendisi karar veremeyen kişidir. doğduğu yörenin çeşitli ayıplanma sebepleri olduğu utanç kaynağı olabilir. daha farklı bir açıdan bakarsak doğduğu yerin adını söylemeye dili dönmüyordur.
''her devrin adamı'' olan tiptir. kızlarla beraberken; istanbul'lu, ankara'lı yahut izmir'li olur, ağır abilerle beraberken adana'lı, urfa'lı, karadeniz insanı olur. hemşehrilerinin bulunduğu bir ortamda ise ''topraaam'' olur. ne olursa olsun özünde ezik anadolu çocuğudur. kimse bilmezse kendisi bilir, o da o'na yeter zaten!
burcu: nerelisin baran?
baran: istanbulluyum.
arkadaş: abi sen tuncelili değil misin hatta (bkz: baran) da şeyce * değil mi?
baran: yaa benim dedemin dedesi gelmiş istanbula. bilmeyiz memleketi ondan.
arkadaş: abi senin bütün akrabalar orda değil mi?
baran: oğlum karıştırmasana. doğma büyüme istanbulluyum ben.. yaa bırakalım beni burcu sen nerelisin?
bazı davranış şekillerini ilk kez sözlükte işitiyorum. bu da onlardan biridir. ben mi hayatı tanımıyorum yoksa sözlükteki arkadaşlar mı pek bir tanışıklar insan çeşitleriyle. ya da ben yani eski devir pek bir değişik mi?
