bunun daha da beteri şehri de geçtik, orhanlı , salihli , turgutlu , ömerli vb isminden bile vasatlık taşan ilçe boyutundaki yerlerde yaşayıp anayoldan transit geçenleri seyrederek biraz olsun değişiklik arayışıyla tatmin olmaya çalışmaktır. belli bir coğrafyaya ve sosyal ortama sıkışıp mahrum ve mahkum olma halidir. pek çoğu kendi psikolojisini ve iç dengesini korumak adına " yaşadığım yeri seviyorum. " der. ama dile getirilmeyen cevabın da " sanki sevmesen ne yapacaksın yarraam. " olduğunu içten içe farkındadır.
hayatının yarısını küçük şehirde, diğer yarısını da büyük şehirde yaşamış birisi olarak söylüyorum ki küçük şehirde yaşamak inanılmaz sıkıcıdır büyük şehre alışınca.
büyük şehir her şeyiyle insanlara büyük nimetler sunar. hatta o kadar fazladır ki bu nimetler, sen onlar sana geldiğinde değil, senin canın istediğinde onlara kavuşursun. büyük şehirde yaşamak seçme hakkına sahip olmaktır.
yok hacı yok, trilyonlar verseler bir daha kimse o anadolu şehrine tıkamaz beni. yıllarımı boşuna yaşadığımı anladım istanbul'a gelince.
burası dünyanın incisi, boru mu?
istanbulda yaşayan benim gibilerin kaçıpğ kurtulsak dediğimiz o ufak yerlerdeki yaşamdır. ama öyle iki gün kaldım of sıkıldım gibi karaktersizlik yok, ciddi ciddi düşünülendir. ama direkt anadolunun ortasına değil de daha deniz kenarına doğru kaymayı çok isterim ben de. daha sakin, daha huzurlu. istanbul tabi ki güzel ama yeterli değil benim hayatımda. yani insan isterse bmw ye binip 456 m^2 evde otursun, huzur başka bi şey. aradığımı bulacağımı tahmin ettiğim yaşam şekli.
Emekli olunca ege kıyılarında bir köye yerleşme isteğimdir. Oraya yerleşip tamamen soyutlanmak istiyorum herşeyden. Nereler olabilir; Aydın, Muğla, Denizli bir çok şehirin köyleri olabilir.
yolda yürürken kimsenin kimseyi görmediği bir yerden tüm gözlerin üzerinizde olacağı bir yerde yaşamak için herhalde o şehri çok seviyor olmak gerekir.
Şu var ya şu, benim hayattaki en büyük hayalimdir. 3 büyük şehirde hatta kocaelini sayarsak 4 büyük şehirde de bulundum, elimde olan sonuç; ufak bir şehirde, mutlu komşularla, sabah selamını alabileceğin insanlarla yaşayabilmek; kıymeti bilinmeyen bir şans.
ananemlerde görüyorum, ayvalık- ören de yaşıyorlar, hep komşular, bir mutlu ege insanı hali; hep güzellik. Dedikodu olmuyor mu, oluyor. Ama o dediğin büyük şehirde de oluyor.
