hilel slovak'tan sonraki rhcp gitaristi.blood sugar sex magik albümünün başarısından sonra eroinman olmuştur ve gruptan ayrılmıştır.bu arada solo albümlerini yayınlamıştır.fakat tedavi olduktan sonra californication albümüyle rhcp'ye geri dönmüştür ,iyide olmuştur.
vincent gallo ile çok yakın arkadaştır john.vincent,john'un kliplerini çeker.john'da vincent'in filmlerine şarkılar hazırlar.aralarında paslaşırlar.yaşayan en karizmatik gitaristlerdendir.solo albümlerinde de çok başarılıdır.
Hillel Slovak ın olumuyle birlikte grupta bosalan yere bir kaç gitarist denendikten sonra john frusciante uygun gorülmüştür ve iyide olmuştur.eroin kullanmış ve bu yuzden bi gece evini yakmıştır kollarında yanık izleri vardır ama sonra tedavi olup tekrara gruba donmuştur super de olmuştur.
küçükken hayran olduğu grubun gitaristliğini yapma şerefine nail olmuş yakışıklı insan evladı.
ayrıca kendileri 70 doğumlu olup 40 ına merdiven dayamış olmasına rağmen o merdiveni kırma niyetindedir.
back vokal olarak gösterdiği başarının kaynağı olan sesi, solo albümlerinde de farklı gelen sanatçı.. kimi albümünde* resmen ciyaklama gibi kullanıp kimisinde, daha yumuşatması da sanki biraz "aha bu dönemde bu adam coşmuş, aha bu dönemde durmuş" dedirtebilir de.. dedirtmez de tabii, dinlemek yeterli olabilir..
her durumda iyi gelendir, çaktırmayan karizmatiklerdendir ayrıca..
son kayıdım olan The Empyrean, Record Collection la dunya capinda ocagin 29unda dagitima girecek.Iki karakteri barindiran bir kisinin soz ve muzikal olarak konsept bir hikayesini anlatan bu album 2006nın aralıgından 2008in martına dek surdu.Benim yazdigim Tim Buckley’nin, ‘Song To The Siren’ini ve geri kalanını da iceriyor. Dostlarim Flea ile Josh da bu proje uzerinde calisti ayrica Sonus Quartet, Johnny Marr ve The New Dimension Singers da katildi. Albumu dinleyince bana sagladigi psychedelic deneyimle cok mutlu oldum.Gecenin gec saatinde karanlik bir odada son ses dinlenesi bir album oldu.
The Empyrean isimli son solo albümü ocağın yirmidokuzunda dağıtıma girecek rhcp gitaristi.
ingiliz müzik dergisi musicradar'a verdiği röportajın ilk sorusunu ve ilk cevabını buraya yapıştırmak istiyorum.
Joe Bosso: A reader by the name of "porcelain" says: I've been playing the guitar for a long time and I admire your style. I wanna know, in your opinion, is theory necessary to play the guitar; or, is playing guitar emotionally enough?
John Frusciante: I definitely think it's enough to just use your emotions; I think that a lot of brilliant music has been made like that. It just depends on what you wanna do, you know? It's, like, I don't think somebody should learn theory just because I said it's a good idea; but, for me, it's been a really good idea and it makes me...it just gives me more insight into the music that I learn, and I don't think of each note and each relationship in-in a given piece of music as just being something that came out of thin air, which I think it may seem magical when you're a kid. Yeah, I remember how it sounded when I used to listen to KISS when I was a kid and to me it sounded like it all came out of thin air and I had no idea how any of it was being done or what the tonal and rhythmic relationships were. You know, it's, it all just sounded like it came out of thin air and it's a nice feeling; but I think that if I would've remained seeing it that way, I think a lot of people even when they learn stuff, when they're, when their brain doesn't find a some way of finding a mental symbol that equals the intervalic relationship or the rhythmic relationships.... I think that the tendency to think of it as if it was all just coming out of thin air and all of this being kind of unrelated I think that can be limiting. And I think if a person's really gonna be good at it, like Jimi Hendrix was, or Johnny Marr is or, you know, the guys in Fugazi or it's-it's like you-you, in some way you find a mental symbol, it might not, it's one of those mental pictures like, if I tried to picture the feeling of metal in my mind or the feeling of a certain type of wood in my mind - there's a mental symbol for it...I don't actually see the feeling, in sense that touches are something you can see in most cases, but there is a symbol of it in my head and I think that's the kind of a thing a person has to develop and it just takes a lot of practising and a lot of thinking about music and a lot of giving love to music. I-I think that music sound is there for everybody who puts time in their work and I think there's many paths to get to, very similar places; but I really love learning theory, cuz I can hear a... if you put on a song, I immediatelly recognise the intervalic relationships and I've learnt it all already without even picking up my guitar! And, yeah, well, you know, it's possible that somebody can do that without knowing those things; but it's all just so clear to me, you know? (Right!) I'm really grateful for that and I-I don't think it would be as sharp of a sense it is without knowing those things, you know? I think it's only been a recent phenomenon in a lot of ways amongst people who really work hard at music that they've gone so far with it without learning things, because there's a time where, if you really want to do something big, other than, like, folk music or something, you... you have to learn how to read and you have to learn how to write music and you have to learn harmony and learn how to orchestrate it. Those things don't limit, you know? People like Beethoven and Mozart and Stravinsky and they-they only help, like I said, it's only, like I said, you have to go through a period of strain for a while and you may...t o really get the ideas adjucted, you may have to put your creativity on the side for a little while, you know? And if you're not wanting to do that, then it's not a good idea to learn it...but if you're, if you're 15-years-old or 16-years-old or 17-years-old, there's just no reason not to learn that stuff, because... yeah, you might have a couple of years of not being as creative as you were before, but how much you're able to do with it once the ideas are digested and it's not a strain to think about them anymore... you know, it's wonderful!
mfö için özkan uğur neyse rhcp için de bu adam o. backvokalde aşmışlığı ve gitarda yakaladığı kimi zaman olabildiğince duygulu kimi zaman da bir kaplan kükremesindeki tonlarla farklılığını ortaya koyabiliyor.
distortionu da abartmayışı, yerli yerinde kullanışıyla da taktirimi kaznıyor kendisi..
yaşayan en iyi gitaristler arasındadır. ama kendini diğer efsanelerden ayıran en büyük özelliği gitarına ve çaldığı müziğe beslediği olağandışı aşktır. gitarı çalarken yüzünde oluşan acı ve sevgi ifadesi insanı gerçekten çok şaşırtır, ''daha önce böyle bir şey görmedim ben'' sözleri dökülür ağızdan ister istemez. konser videolarında frusciante'nin suratına dikkat edilirse demek istediğim şey daha iyi anlaşılabilir. slane castle konserinde californication'ı çalışı şiddetle tavsiye edilir.
resmen rhcp'den ayrılmış gitarcı. yerine de josh klinghoffer'ı alacaklarmış. ayrılmasa iyiydi de, ilk ayrılığı gibi kafasına esip gitmekten daha bilinçli bir ayrılık sanırım. gelmez bir daha solo takılır bence.
ek: belki de ayrılmamış. http://johnfrusciante.com/?p=53 şöyle bir şey var ama twitter da tam tersini söylemiş. ikisinden biri yalancı olmalı.
rhcp'den ayrılarak bizi derinden üzmeyi bırak, resmen elimize vermiştir. dostum yapma etme, bir efsane böyle bitmemeli. daha türkiye'ye bile gelmediniz. yapılır mı lan bu bize!!
