Ben alışılmamış bir insanım biliyorum
Bir karanlıktır ben de pırıl pırıl zamanlar
Mağrur kalbim her yerde asi ve yalnız
Neyleyim umduğum gibi çıkmadı insanlar.
Herkes bir şey aldı götürdü benden
Dağıttım kaç yıl sevgilerimi cömertcesine
Gözlerim bir vefa arar, arar da bulamaz
Nicedir hasret kulaklarım bir dost sesine
Bilirim, çoğu gün hüzünlüdür bakışlarım
içimde biri ağlar güldüğüm zaman bile
Gömerken kalbime bütün arzularımı
Yanarım yaşanmamış anıların özlemiyle
Sevdiğim mahzun şarkılardır, hüzünlü resimler
Garip akşamlarda yaşadığımı anlarım
Çevremde kim varsa konuşur durmadan
Ben hep bir heykel asaletiyle susarım.
Gecenin bir yerinde teselliler biter de
Dağıtır saçlarımı onun güzel elleri
Kokusu rengi kalır ellerinin gecelerde
Doğan gün uzaklardan getirir sevdiğimi
zerrin özer'in 90'lı yılları karşıladığı albümü. dümeni '88 tarihli albümü, dünya tatlısı'yla birlikte pop müzik'ten yana kıran zerrin'in belki de en güzel albümü.
zerrin ozer' in tum sarkilari guzel olan albumler listesindeki enfes bir album calismasidir. sozler, muzik ve duzenlemeler zamanina gore gercekten kalitelidir. sanatci, hafizam yaniltmiyorsa, albumun studyo calismasini hasta hasta tamamlamasina ragmen turk pop muzigi' ndeki onemli albumlerden birini hayata gecirmistir.
