Askerden geleli 10 gün oldu ama işsizlik adamı mental yönden yıpratıyor.evde oturmaktan sosyal hayatı unutturur bu işsizlik.gecen biri merhaba dedi nasıl karşılık vereceğimi tökezledim nerdeyse:(
küresel çapta teknolojinin gelişmesi ve gelir adaletsizliği artışı ve özgürlüğün sınırlarının çizilmemesi ile birlikte artan sorun. maneviyat olmazsa (5 kişinin yiyeceğini 1 kişi yerse ve paylaşım olmaz, artı israf olursa), kendini sınırlama olmazsa (bakamayacağı çocuğu yapmak, kaynakları hesap etmemek). vs. bu türlü sorunlar olur.
tecrübesizliği bahane gösterilip işsiz kalan yeni mezunlar, hiçbir referansı (halk dilinde torpil) olmayan gariban üniversite mezunları, çok tecrübeli olduğu için yaşından kaybedip işe giremeyenler, basit görevler için anadil gibi ingilizce isteyip işe giremeyen arkadaşlar, başvuru yapıp aylardır bekleyenler, çalmadık kapı bırakmayanlar diye uzar gider bu liste.
öyle mülakat tekniği anlatmayla, analitik düşünmeyle, cv düzeltmeyle, şansla vs. olmuyor bu işler.
Hükümetin çözmek konusunda hiçbir adım atmadığı, tam aksine kontrolsüz ve plansızca açtığı fakülteler, önüne taş koyduğu meslek liseleri ve dayattığı saçma sapan asgari ücret politikasıyla çanak tuttuğu problem.
Dünyada işsiz insan sayısının yeni bir rekor daha kırarak 2017 sonunda 200 milyonu geçmesi bekleniyor. Bilhassa genç nüfustaki işssizlik oranları daha da tedirgin edici.
Üstelik daha (bilhassa kalifiye olmayan) insana olan ihtiyacı oldukça azaltacak YZ, Endüstri 4.0 gibi yıkıcı uygulamaların çok başındayız. Öncelikle çok acil olarak nüfus artışını durdurmalıyız.
Kaynakları sabit olan bir dünyada sürekli olarak büyümenin teşvik edildiği mantık kurallarına aykırı bir ekonomik sistemin paydaşlarıyız. Kalıcı bir çözüm için çok radikal değişiklikler gerekecek.
2006 yilinda üniversiteden mezun oldum. Kendi kendime üniversiteden aldığım gaz ile oğlum kapadok koskoca iktisat mezunusun. Gider bir banka da yönetici asistanı felan olarak baslarsin diyordum. Bankalara gidiyorum bırakın yönetici asistanlığını banko elemanı bile almadılar.
ilk olarak 2006 yazında bir medikal firmasında elinde çantayla doktorlara cihaz tanıtımı yaptım. Maaşım asgari ücretti. Ama sigortami yatirmadiklari için çıkmak zorunda kaldım. Daha sonra bir kombi firmasında satış temsilcisi olarak ise girdim. Sabah 8 akşam 8 sadece pazar tatil derken bir yılda iflas bayrağını çektim. 2007 yılının son aylarından 2009 nisan ayına kadar iş bulamadım.
Bir gün bir firma aradı gittim beni ise aldılar. Gel pazartesi başla dediler. Pazartesiye daha 4 gün vardı. Evrakları hazırladım ilk iş gününde giderken metroda önümde biri telefonla kız arkadaşıyla konuşuyor.
Adam kız arkadaşına aşkım akşam beste kurumdan çıkıyorum deyince ben neden memur değilim diye sordum kendi kendime. Sonra metroda indim. Yürürken memur olmak çok mu zor oğlum kapadok otur çalış dedim kendi kendime.
Tekrar metroya binip Kızılay'a gittim. Aynı gün KPSS kursuna yazildim. Tüm kurslar 2000 lira iken ben en dandik olan bin liralık bir kursa yazildim. inanın evde bulduğum bir ajandaya tüm derslerin notlarını aldım. Sınıfta herkes her ders için ayrı defter getirirken ben bir ajandaya tüm dersleri yazıyordum. Pedersen defter parası istemeye utaniyordum anlayın lan işte.
Bir sene gece gündüz çalıştım. 2010 KPSS den 88 aldım ve ilk alında yerleştim.
Şimdi arkama dönüp bakıyorum.issizlik çok zor. sigaram bitmesin diye yarim yarim içersin evdeyken.
bazı işler var ki işsiz kalmaya insanı mecbur bırakıyor. günde 12 saat full time yapılan işler. gençliğin genelinin süründüğü çağrı merkezleri. ya da iliğine kadar sömüren fabrikalar. türkiye'de iş yok. olan işler de insanı işsiz bırakmaya müsait cinsden. sık iş değiştiren insan sayısı çok fazla. hem işçiye değer vermeyen çalışma ortamı, hem de yorucu ve sömürücü düzen işsizliği arttıran faktörlerden.
işsizliğin sebebi; ülkenin batısı sürekli üretirken, doğusu sadece yiyor.
doğulu kitle ve doğuyu araştırmalarda es geçersek ciddi manada işsizliğin azalacağını göreceksiniz.
batı illerimiz doğuyu da sırtında taşıdığı için ülke kendine yetemiyor.
ve yetemeyecekte. partisi, hükümeti fark etmez.
her ilin ürettiği yalnızca kendisine dönmeli ve göç önlenmeli.
el mecbur onlarda üretecekler.
insanın geçimini sağlamak, yaşamını devam ettirecek parayı bulmak aracından yoksun kalması. yedi yıl muhasebe işlerinde çalıştım.2014'ten sonra işler bozuldu. babamın bana aldığı evin kredisine para gönderemez hale geldim. altı ay iyi bir şirkette asgari ücretten biraz fazlaya çalıştım. dışarıdan ek işler de gelince kredi borçlarımı ödedim. sonra beni işten çıkardılar.(yerime yol parasına çalışan stajyer aldılar.)artık borcum bitmişti. bir süre işsizlik maaşı aldım. sonra iyi bir iş buldum. ama olmadı. işler yolunda gitmedi. tek kuruş param kalmadı. kolaylıkla iş bulabileceğim bir sektöre yöneldim. akaryakıt sektörüne. pompacı olarak girdim. asgari ücret ve komisyonlarla iki bin tl maaş var. işler de muhasebe kadar zor değil. kovulma derdi yok ! kışın zordur. soğukta ayazda beklemek. tek mutluluğum kimseye muhtaç değilim.
Türkiye'de kapitalizmin sonucudur. Şimdi iyi bir planlama yapılmadığı için herkes alttakini ezerek üste çıkmaya çalışır. Patron vergi kaçırır, çalışanına az maaş verir, fazla çalıştırır, yabancı işçi çalıştırır bir şekilde sermaye birikimi oluşturur. Bununla gider inşaata gider, lüks araba alır, tatile çıkar, çocuklarını özel okula gönderir. Eskiden ağalık rejiminde yaşanan şeyler şimdi kentlerde bu ağalar sayesinde yaşanıyor. Gerekirse kısa süreliğine zarar eder başkalarının iş yapmaması için elinden geleni yapar. Bir de ya Türkiye'de iş var, iş beğenmeyen çok diyenler var. Siz hâlâ olayların farkında değilsiniz. Bu kapitalizmin ucu herkese batacak. Ya iyi eğitim almazsan zaten işsiz kalırsın diyen eğitim seviyesizleri var. Az buçuk iyi eğitim alanlar zaten kapağı yurt dışına atmaya bakıyor. Sonra diğerleri de piyasaya yem oluyor. Adil düzen gelmedikten sonra çok zor.
Mesela tarım sektörü. Adam niye üretsin ki. Devlet ithalatın önüne açıyor. Adamlar gemilerle piyasaya girip piyasayı belliyor. Tarım işçisi, şimdi doğudan gelenler yerine mülteciler onların çok az fiyatına piyasaya girdiler. Aynı şekilde inşaatta da aynı. istanbul'da mesela birçok marjinal iş kollarını göçmenler yapıyor. Hamallık, nakliye, bulaşıkçılık, oto yıkama vs. Şimdi bu verdiğin 800-900 TL bu adamlara yetiyor. Sonra bizimkiler de yo iş var, iş beğenmeyenler var. Neyse yeri geldiğinde yine yazarım.
asgari ücret+1 gün haftasonu tatili+sigorta+yemek.
bu koşullar ki insani koşullardır. kaç tane iş var bu çapta? ya asgari ücret bile yok, ya sigorta yok, ya haftasonu tatili yok.
sonra iş var, millet çalışmıyor. mecliste uyuyan adamın maaşına günde 18 saat çalışcak insan bulursunuz da neyse.
ülke yaşanmaz oldu.
kötüdür, zayıf ve yitik hissettirir. sabah gözünü açar açmaz telefonun sesini açıp günlerdir başvurduğun ilanlar için arayan olur mu diye beklemek, kahvaltını ederken kariyer sitelerine bakmak, ilanları hatta firmaları artık ezberlemek, hasbel kader gidilen bir görüşme olumlu geçtiyse hemen bir şekilde birisini devreye sokmaya çalışmak falan yorucu işler, 8 aydır başımda bu illet, ve 2. defa yaşıyorum bu kadar uzun süreli bir işsizliği. ocak ayında izmir'e ilk kez bu kadar kar yağıp yolların kapandığı o günler vardı ya, işte o günler ben yakınımda ne kadar fabrika varsa hepsine gidip tek tek cv dağıttım elden, deli misin dediler bana bu havada geliyorsun. evet deliyim.
ama şöyle de bir husus var;
bakın bu ülkede gözle görülmeyen kitaplara yazılmayan ama uygulamada olan bir ayrım vardır, tahsilli insanlar %90 beyaz yaka olarak ve nispeten kalifiye sayılabilecek, yükselebilecekleri işler yaparlar veya yapmaları beklenir çünkü bu yıllardır böyle süregelmiştir, lise veya altı mezunu halk ise zaten kendi kaderine boyun eğdiğinden "okumadık" diye durumunu kabullendiğinden genelde mavi yaka olarak çalışır, beklentileri de çok büyük olmaz ne iş yerinden ne de hayattan.
kesinlikle bir ayrım yapmıyorum yapmam da beyaz-mavi yaka arasında, ki önceki çalıştığım fabrikada beyazlardan çok mavi yakalar ile muhattap idim, beni de çok severlerdi sağolsunlar, çünkü ayda 3 milyar alıp tüm gün morhippo, trendyol sitelerini gezen, özel üni mezunu bir pazarlamacıdan çok daha fazla değerleri vardı gözümde, çünkü somut bir emek harcıyorlardı, hem de her gün, 10 saat, mesai de cabası. lakin bu hep böyle gelmiş, böyle de gider. kimse kendine yalan söylemesin, ben de dahil üi mezunu hatta yüksek lisans yapmış bir insan, depocu ya da şöför, işçi vs olarak çalıştırılmaya uygun değildir, nasıl olsun ? tamam akıllı adam, altından kalkar, ama -cidden gerizekalı falan değil ise- potansiyelinin belki de %5'i %10'unu kullanacaktır, bu da er kişiyi derinden sarsıp mutsuz edecektir. ortada ciddi anlamda zaruri bir durum yoksa, okul mezunu insanlar hep daha düzenli, iyi maaşlı ve kendi gibi insanlarla muhattap olabileceği işlerde çalışmak ister. ama öyle kısır ve boktan bir dönemdeyiz ki, bu tarz pozisyonlar çok az, en azından yaşadığım şehir için. ve böyle işlerde çalışan insanlar da iş değiştirmiyor ki yer açılsın birisi de yerine işe başlasın. beklemek düşüyor sadece bize.
bizim nesilin (88 ve sonrası) cenabetliği, tam da bu hükümet döneminde okulu askerliği vs. bitirip hayata atılmamız olmakta. o kadar sığ ve kısır bir dönemden geçiyoruz ki, haberlerde falan sözü edilen iş olanakları kandahar'da mı türkiye'de mi belli değil, buradaysa neden göremiyoruz ? ya da sadece belli bir kesime mi hitap ediyor ? (ki bence öyle, sadece işçi sınıfına çalışıyor hükümet).
velhasıl, izmir'de ihracat-ithalat yapan bir firmada çok rahat çalışabilirim operasyoncu olarak, baştan sonra her türlü şeyi halledebilirim, 2 yabancı dilim var sağ ve sol kolum gibi ikiside. yardımcı olabilecek varsa özelden yazabilir.
