-iş her zaman olacak. Zamanının tamamını işe değil sevdiklerinede ayırmayı bil.
-sevdiğin işi yapmaya çalış. Tamam ülkemizde bu çok zor ama en azından çalışma ortamında ki insanları eğlenceli seçebil. Çünkü malesef mesai saatleri çok uzun ve onlardan başka insan görmeden geçiyor ömür.
-bankacılar çek defterlerini önüne gelene dağıttıkları için ticaret yapıyorsan dikkat et. Sözleşmelerini iyi yap en olmadı kefalet senedi al.
- ne iş yaparsan yap ilk önce sen yaptığın işi beğen geri kalanlar zaten beğenicektir.
- patronların istekleri hiçbir zaman bitmeyecek, sabırlı ol. Kendi işlerin haricinde sorumluluk alacaksan değip değmiceğini iyi tart. Çünkü bir süre sonra o işlerde sanki hep senin sorumluluğunmuş gibi olacak.
- mesafeni koru. Kimin ne zaman ne şartlarla puştluk yapacağını kesteremessin.
- güleryüzlü olmak her sektör için iyi izlenim bırakır.
- efendiliğinden ödün vermeden tartış.
Ve çalışmak güzel birşey olsaydı üstüne para vermezlerdi.
insanların bu platformlarda her şeyi yapmak serbestmişçesine, her türlü bencil ve kötü niyetli davranışlarını sergileyebildikleri ve bu yüzden cehenneme çevirdikleri ortamlar maalesef artık.
O kadar okumuş ve eğitimli insanın bir araya gelip, birbirlerini bu şekilde aşağılayıp, dedikodu yapıp, insanları birbirine düşürme çabasına inanamıyor insan. Erkeklerin bir çoğundaki sürekli bir kadın iş arkadaşlarına yürüme yahut çoğu kadının "herkes beni kıskanıyor" hezeyanlarına girmiyorum bile. Ergenliğe saplanıp kalmış narsistler ordusu adeta.
Ve o kadar diplomaya, mastere, bir yığın eğitime rağmen, en çok da bu yüzden medenileşemiyoruz fikrimce. Çünkü unutmamak gerekir ki, sosyal anlamda insan ancak erdemli davranışları ve erdemli olma çabası ölçüsünde uygarlaşabilen bir canlı.
Şahsım adına konuşayım.
Evde oturduğum zamanlarda, üstümde ki pijamalar çıkmaz, topumuz hiç bozulmaz. Daima temizlik ve gelene gidene hizmet modundayım. iki üç gün sonra uyku düzeni değişince iyice mikrop çekilmez bir tip olup çıkıyorum.
Çalışmak bana iyi geliyor.
Sabahın köründe kalkıp duşunu alıp makyajını yapıp insanların içine karışmak, bende varım lan, saksı değilim burda demek gibisi mi var?
Çalışan yoruluyorda çalışmayan yorulmıyor mu?
Genel değerlendirmelerden kaçınarak,Beyaz yakalı bir iş hayatı amansız mücadelelerle dolu uzun,dikenli yolları ve çoğu zaman iki yüzlü mesai arkadaşları ile çalışmayı gerektirecek ve hatta sonunda saçma,küçük bir hatayı affetmeyecek götveren amirlerinizin size kapıyı göstermesi ile son bulacak bir iş hayatıdır.Plazada masa başı çalışmak dışardan oldukça konforlu gözüksede zaman zaman pencereden eğilip dışarı baktığında sokak tan geçen eskiciye özenmeye kadarda yol alabilir.Eğer amaç Huzur ve mutluluksa,Çantacı ali abinin,Tornacı Reşat ustanın,Yada Kaportacı Hüsnü'nün yanında çalışmak ile sağlanabilir.en azından sinirlendiğinde levyeyi kalıbı fırlatıp sikerim böyle işi deyip bi cigara yakıp 10 dakika sonra tekrar işin başına geçme lüksünüz olabilir.Ve mesai arkadaşlarınız kolunuza girip 'Boşver Topraam'diye sizi sakinleştirdiğine şaşırabilirsiniz ayrıca bu tip dostane adamlar beyaz yaka bir iş hayatında yok gibi bişeydir.Yada uzak denizlere dümen kıran bir kaptan olmak ne güzel olur.Koca bir gemi bir sürü tayfa uçsuz bucaksız bir deniz.Benim gibi hippi ruhlu bir adamın işi değildir plaza işçiliği yapmak ama mevcut şartlar bunu gerektirir.
