anlamakta inanılmaz zorlandığım hayat. hem iş hayatını hem de iş hayatı seçmelerini hiç ama hiç anlamıyorum.
bir süredir iş görüşmesi yapıyorum ciddi gelişim sıkıntıları yaşadığım için. bu konuda çok tarafsız olarak ama bir o kadar da alçak gönüllü olmayarak şunu söyleyebilirim ki alanımda inanılmaz hırslıyım. ve istekliyim ve açım. para zerre umrumda değil. tek derdim en iyilerden olmak. 4-5 yıllık mühendislerin bilgilerinden fazlasını edindim 16 ayda. böyle olduğuna eminim çünkü karşımda hepsinin benden az olduğunu hissediyor ve görüyorum. ama işte tecrübemiz az olduğundan hep bir önyargı.
başvurduğum ilanlarda da hep öğrenmeye hevesli, genç arkadaşlar kelimeleri var ama niyeyse görüşme esnasında böyle diyen adamlar birden 180 derece dönüyor ve diyor ki yahu sen çok isteklisin ama bizim burada 3 yıl vardiyalı çalışacak adama ihtiyacımız var. dün artık patladım ve yarrağımı bulursunuz dedim. 3 yıl vardiyalı çalışmak nedir ya, aşık mısınız amına koyayım? kim tamam der ki, ben 3 yıl vardiyalı çalışırım diyen adam yalan söyler amk. fiziken imkansız bu.
dünyada nasıldır bilemiyorum, ama türkiyede bu hayat yarrak gibi. size açık açık söyleyeyim, hiçbir şirket kendini geliştirecek adam aramıyor. şirketin işini yapacak adam arıyor. eğer şirketin işini yapamıyorsa eğitim alırsınız. onu da kendini düşündüğünden yapar, siz durup dururken ben eğitim almak istiyorum derseniz siktiri çeker. bana yapıldığı gibi. eğitimlerime harcadığım para belki de 10bin tlyi buldu.
bir de bu ıkcıların ben senden 6 ay, 1 yıl sonra fayda sağlayabileceğim yalanı var. senin yalanını sikeyim ben. ben işe başladığım, o masaya oturduğum an benden faydalanmaya başlıyorsun sen amına koyayım. kimi sikiyorsun lan sen. fındık kadar beyinlerle akıl oyunu yapıyorlar amk. dün de artık bu söylenince "yahu siz bir yıl boyunca benim yerime başkasını çalıştırıp bana mı para vereceksiniz" dedim. çakozlaması zaman aldı ama anladı sonra. el insaf ya. bir şirketin bir çalışanı gerizekalı yerine koymasını bir nebze anlarım ama siktiriboktan bir ik uzmanının böyle davranması yarrak gibi.
karikatürize haliyle değneğe bağlı iple uzatılmış havucu yakalamaya çalışan tavşan misali koşturulup ömrünüzü tüketen modern kölelik. kurumsal olan ve olmayan olmak üzere ikiye ayrılır. kurumsal olanında paranızı alırsınız, yükselme umuduyla kurumsal olarak düzülürsünüz; ötekisinde ise maaşın yatıp yatmaması da sorundur tüm düzülmelerin haricinde.
ne geceniz kalır ne gündüzünüz. yok vardiyesiydi, fazla mesaisiydi derken zaman geçer, özel hayatınız kalmaz, sinirleriniz gerilir yıpranırsınız. vaktinde öğrencilikten dert yanan bünyeniz o günleri özler olur. kitap okuma, film izleme gibi planlarınız suya düşer; uykusuzluk ve yorgunluk her şeyin önüne geçer.
yaş kemale erdiğinde emeklilik düşlerine geçersiniz ki bizim nesil emeklilik düşü kurabilecek mi orası ayrı konu. ölene kadar çalış babam çalış, başkalarını zengin et. halbuki öyle mi düşünmüştün, üniversite okudun diploman elinde.. şimdi kıvır o diplomayı üzerine otur ya da bir bardak soğuk su iç, erişemeyeceğin hatunların vs. düşlerini kur. ha bir de evlenme gibi bir hataya düştüysen sana ne diyeyim artık helvanı yeriz kardeşim.
çok mu karamsar oldu, sanmıyorum. babadan dededen mirasın yoksa, iyi bir üniversitede iyi bir bölümden mezun değilsen ya da dalavere çeviremiyorsan karşılaşılan aşağı yukarı budur.
eğer yeni başladıysanız kesinlikle sivri yönlerinizi törpülemenize yardımcıdır, kişiyi olgunlaştırır ve gerçekten ne istenildiğinin anlaşılmasını sağlar. insan kendisine aklı başında hedefler koyuyor vallahi.
lanet olsun ki iş hayatına atıldığım şu kısacık 1.5 yılda başıma gelmeyen zorluk kalmadı. ben bir de öğrenciyim mezun olmuş olsam yine gam yemeyeceğim. ilk aylar grubum tarafından dışlandım ve uzun süre yalnız kaldım. bunun yanında tamamen kötü niyetinden yaptığını düşündüğüm mentorum bana çok yoğunum diyerek hiç iş vermedi benimle ilgilenmedi vs. 3 ayın sonunda müdürümle konuştum havada asılı kalan bir konuşmaydı ana fikri olmayan. 6. ayın sonunda ufak tefek işler alıyordum ancak bu işsizlik durumu benim ciddi psikolojimi bozdu oradan nefret ettim. zaman ilerledi. ben de kendi grubumdan iş alamadığım için almanyadaki grubun müdürüne mail attım ondan olumlu geri dönüş alınca mecbur biraz iş verilmeye başlandı ve gerçekten üstün performans gösterdiğimi düşünüyorum normal çalışanların işlerini yapıyorum stajyer kimliğimle. neyse grup arkadaşlarımla da aram düzeldi beni kabul ettiler çok sevdiler mezun olduğumda kadroya girmemi istiyorlar. yine de istediğim iş yoğunluğuna sahip değilim. yetebileceğime inanıyorum ancak stajyerim diye zorlamak istemedim insanları daha fazla.
uzun süredir her şey yolundayken bugün ne olsa beğenirsiniz? benimle aynı dönem mezun olacak birini daha almış mal müdür benim gibi. bu ne demek? 1 kişilik kadro var hadi kapışın iyi olanı alacağım demek. gerizekalı müdür ben sana kendimi yeterince kanıtladım almanlar da benden memnun sen ne diye böyle bir iş yaptın aklım almıyor. günüm zehir oldu.
herkesin birbirini sikmeye çalıştığı sadece para için ne kadar düşüleceğini gösteren iğrenç bir düzendir.
adam sırf yeğenini aldırmak için bütün gelen mühendisleri şantiye şefine kötülüyor. hayır eyvallah bunu yap da gelip yüzüme de çalışma şekliniz çok iyi tebrik ederim falan deme lan.
alem göt olmuş amk. bu ülkeden bir sikim olmaz.
hayır bende önce yeğenini aldırmak için bizim firma sahıbısı ile de konuşmuş çocuk taaa şehir dışından gelecek. hayır orada çalışsın. senin yeğenin gelsin onun yeğeni ben ne yapayım peki ? başka şehre mi gideyim ?
neyse işten çıkarılırsam sıfatına sıfatına söyleyeceğim bunların hepısını.
Dünyanın her yerinde hemen hemen aynı olandır... çok yapay ve bi o kadar da sinir bozucudur.
Dostum, kardeşim diyen çok kişi arkandan konuşur ve konuşacaktır da... yeri gelir sen gardını alırsın yeri gelir kendine olan güveninden sikine takmazsın...
Sebebi ise üç kuruş fazla almak, yöneticinin gözüne girmek ne dersen de sonuçta boştur...
işini yapıyosan, özgüvenin kibir mertebesinde değilse ve sosyal bi insansan daha çekilir hale gelir...
insanı, kendisinin insan olduğunu hissettiren her türlü eylemden uzak tutan bok çukuru.
iş hayatıymış. hayatını s.keyim. her sabah alarmın çalmasıyla küfür kıyamet uyanıp, 'ölüyorum' dese eskaza şifa olur diye suratına bile tükürülmeyecek zevatla günün 8-9 saati bir arada bulunmak zorunda olan bir insan hangi hayatı ne kadar yaşıyor olabilir ki?
işe girdiğimden beri her sabah sigara içerken gökyüzüne bakıp, karşılığında maaş vermeseler yapmayı aklımın ucundan bile geçirmeyeceğim saçma salak işleri ne için yaptığımı soruyorum kendime. cevap da sorunun içinde ayın on dördü gibi belli ediyo kendini tabi. olm tümdengeliyorum lan her sabah, maddiyatın gerekliliğinden bir giriyorum, varoluşa kadar gidiyorum. hayatı sorguluyorum resmen. üzerine beyaz bir çaput sarıp bütün gün işsiz güçsüz sinir stres yaşamadan gezen antik yunan filozofları tabi söyler bir sürü özlü söz. adamın düşünmeye vakti var, benim gibi 10 dk'ya sığdırmıyo ki düşünmeyi adam. bu bile büyük lüks. bende beyaz çaput yok, takım elbise var ama kafayı toplamak için 10+1 dakikam yok. ee, hani iş hayatı daha iyi yaşam şartları sağlamak için gerekliydi? hangimiz daha iyi yaşıyoruz?
maddiyatın getirdiklerine de karşı değilim gerçi ama kabaca 25-60 yaş arasını baz alarak konuştuğumuzda bir kere gelinebilen şu dünyada efektif olarak geçirilebilecek hepi topu 30-35 senemiz varken, çalışmanın, iş yaşamının, kariyerin falan bu kadar yüceltilmesini anlayabilmem mümkün değil. gezilecek görülecek onca yer, dinlenecek zirilyon tane şarkı, yaşanabilecek zibilyon tane tecrübe varken sen tutmuş bana "haftasonu çalışmıyosun, daha ne istiyosun, günde 346978 saat çalışan insanlar var" diyosun. tamam ben halime şükrederim de, anlatmaya çalıştığım şey o değil, sen beni anlamamışsın.
neyse.
tanım: adama 30 sene boyunca her gün her saat her dakika emeklilik hayalleri kurdurmaya devam edecek gibi duran bişey.
yeni bir işe başladım. 2 hafta oluyor ve gözlemlediğim kadarıyla herkes birbirini sevdiği kadar nefret ediyor. 1 saat önce molaya çıktığın insan 2 saat sonra bi başkasıyla konuşurken arkandan atıp tutabiliyor. kimse kimsenin yüzüne net hissettiklerini söylemiyor. herkes herkesin arkasından konuşuyor. iş hayatından iğrendim yemin ederim. iş yerine değil de kuyu kazanlar cemiyetine geliyormuş gibiyim sanki.. mezarcı orospu çocukları bunlar.
Daha 32 yaşındayım, en büyük hayalim 65 yaşına gelmek. insanların birbirinin arkasından felaket bir şekilde dedikodu yaptığı başka bir yer yoktur heralde.
sabah 5:30'da kalkılarak başlanılan, yarım saat içerisinde kahvaltı yapılan, 15 dakika içerisinde tuvalet ihtiyacını gideren, 6:20'de fabrika servisinin geldiği, 7:00'da vardiyanın devralındığı ve forkliftin marşına basılıp 15:00 zaman dilimine kadar kullanıldığı aksiyon dolu zaman dilimi.
sonuçları;
-1400 lira aylık gelir.
-ay sonu cepte kalan 15 tl.
-sigorta primini düşünürken emekli olamadan ölme içgüdüsü.
-mühendis, amir, müdür gibi kodomanlara beslenen kin.
-sosyal devlet anlayışına doğru giderek artan negatif inançsızlık eğilimi.
-yıl boyu yıllık izini beklemek.
-iş her zaman olacak. Zamanının tamamını işe değil sevdiklerinede ayırmayı bil.
-sevdiğin işi yapmaya çalış. Tamam ülkemizde bu çok zor ama en azından çalışma ortamında ki insanları eğlenceli seçebil. Çünkü malesef mesai saatleri çok uzun ve onlardan başka insan görmeden geçiyor ömür.
-bankacılar çek defterlerini önüne gelene dağıttıkları için ticaret yapıyorsan dikkat et. Sözleşmelerini iyi yap en olmadı kefalet senedi al.
- ne iş yaparsan yap ilk önce sen yaptığın işi beğen geri kalanlar zaten beğenicektir.
- patronların istekleri hiçbir zaman bitmeyecek, sabırlı ol. Kendi işlerin haricinde sorumluluk alacaksan değip değmiceğini iyi tart. Çünkü bir süre sonra o işlerde sanki hep senin sorumluluğunmuş gibi olacak.
- mesafeni koru. Kimin ne zaman ne şartlarla puştluk yapacağını kesteremessin.
- güleryüzlü olmak her sektör için iyi izlenim bırakır.
- efendiliğinden ödün vermeden tartış.
Ve çalışmak güzel birşey olsaydı üstüne para vermezlerdi.
