son zamanlarda moda olan içteki içe dönüşü tarif eden gripin&emre aydın şarkısı sensiz istanbul a düşmanım da geçen durum.
aslında tasavvuf ifadesi olan içteki içe dönüş modern zamanların da sorunsalı. (bkz: yunus emre) (bkz: mevlana)
depresyonlarımızdan sorumlu kişidir içimizdeki biz.
"yüzünü ilk kez gören bir çocuk gibi
gördüm kendimi gördüm
kırıldı ayna
paramparça..."
diye devam eder şarkı. çocukluğumuzdur en safı. ne içerde başka ben vardır ne de o "ben"i "biz"e çevirmeye çalışan bir sevgili. ve çocukluktaki ayna asıl beni gösterir ve kırılır ayna, paramparça...
bir ben vardır. bir de ben'likten uyanıp benim için ne diyor diğer ben'ler diyen "ben" vardır. Yani biri "ben" biri de "sosyal ben". Arada uyanıp bakarım, konuşurum "ben"le, diğer "ben"ler ne diyorlar "ben"e?
