Yasadigim mekana yakin yerlerde bomba patliyor.
Ozel hayatim cok karmasik gidiyor.
Tasarim dersimde zorlaniyorum ama bildigin zorlaniyorum.
Is gorusmemden henuz ses yok.
Universite son olmama ragmen lise1misim gibi surekli odev veriliyor.
Bazi konularda vicdanimi sorgularken buluyorum kendimi.
En kotusu de kafami kullanamiyorum. Sanki bir carkmista donmuyor gibi.
Hepsi birlesince icinden cikilmaz bir hal aliyor.
Allah belami vermiste israrla nefes aldiriyormus gibi.
Ayda yılda bir girdiği sözlükte mevzularin "türban, Allah, siyaset" üzerinden seviyesizce devam ettiğini görüp hiç bir şeyin değişmediğini ve buranın hâlâ sıkıcı olduğunu fark eden yazarın hissi.. (bkz: ben)
evet o benim sözlük o kadar ki face den salağın biriyle konuşuyorum. geç cevap verince bunu bile sıktım kendimi tebrik ederim diyorum iç sıkıntısı çok fena çok. mesela biri duysa benim onunla konuştuğumu tam rezalet. ya nası bi sıkıntı böyle geçsin gitsin oooooof.
bahsi geçen kişi ben olmalıyım. sıkıntıdan intihar yöntemleri denememek için kendimi zor tutuyorum. iç sıkıntısı insanı intihara meyillendirir mi meyillendirir valla. şaka bi yana çok sıkıldım be sözlük. yalnızlıkla birleşmiş depresif ruh hali dayanılmaz noktada.
