çok büyük tesadüfler midir bilinmez ama 28 şubat sürecinde tekrar hortlamış lanet olasıca cemiyet. boğazına kadar siyasete bulaşmış subaylar, emenuel karaso denen yahudi bezirganın finansörlüğü, şeriat ayaklanması diye tertiplenen 31 mart vak'ası, sorgusuz sualsiz idamlar, fişlemeler, askeri tıp öğrencilerinin ayaklanması ve batırılan koskoca bir imparatorluk.
Kulaktan dolma veya art niyetli bilgilerle "osmanlı'yı birinci dünya savaşına soktu" diye suçlanan parti. Heh zaten ingiliz dedi ki dünya savaşı çıkacak biz de sana bulaşmayacağız otur oturduğun yerde, alman da keza aynısını dedi de ittihatçılar ülke hastayken, "biz savaşa girecez, bizi de alın bizi de alın" diye ağladı.
Hatalarını ve sevaplarını görmek her Türk'ün görevidir. lakin sadece hatalarını görmek, olmayan hatalarını olmuş gibi göstermek Türk düşmanı köpeklerin görevidir. Nitekim köpekler bu aralar bir gazla havlayıp havlayıp durmaktadır, amerikanın eteklerine sığınmış bir şekilde.
Üç büyüğünün de sonunun şehitlik olması yatacak yeri olmayan hıyarlar tarafından neden sevilmediklerinin bir başka kanıtıdır da.
Neredeyse tamamını masonların oluşturduğu cemiyettir. Özellikle selanik locasından etkilenmiş ve alınan emirlere göre üstü kapalı işler çevirmişlerdir. 2. abdülhamid cinayetinden sarı kamış olayına kadar envayi çeşit pisliğin ardından çıkmışlar, oluşturdukları pislikleri bile kapatmaya çalışarak daha beter batırmışlardır.
Sultan abdülhamid yönetiminin sözde baskıcı yönetimine karşı hürriyet ve eşitlik vaadlerinde bulunan bu örgüt, sultanı hal edip iktidara geçtikten sonra gerçek yüzünü göstermiştir. Astığım astık, kestiğim kestik, her gün bir cinayet, bir suikast.. siyasi rakiplerine ve diğer siyasal partilere hayat hakkı vermemişlerdir. Bu dönemde bazı siyasi partiler kapatılmış veya faaliyetleri yasaklanmış, birçok siyasi muhalifleri tutuklanmış ve sürgünlere yollanmıştır. Zavallı sultan reşat bunların elinde oyuncak olmuştur. Açlık, yolsuzluk, işsizlik, karaborsa, adam kayırma, rüşvet, başını alıp gitmiştir.
halk bunların zamanında yiyecek ekmek dahi bulamamıştır. suikastler, cinayetler, yolsuzluklar ve her türlü adaletsizlik almış başını gitmiştir. türk tarihinin gelmiş geçmiş en zararlı oluşumudur.
türkiye'deki 19. ve 20. yüzyıllardaki tüm ilerici ve devrimci adımların ve de modern türkiye'nin yaratıcısı olan siyasi parti. mükemmel örgütlenmelerini italyanların carbonarisinden almışlardır.
teşkilatlanma olarak masonik bir topluluk olan Carbonari'yi örnek alan, osmanlı'yı trablusgarp savaşı, balkan savaşları ve birinci dünya savaşı'na sokarak çok büyük toprak ve insan kaybına neden olan, eli silahlı, sikimsonik, eşkiya ve mason güruh.
tek başına sarıkamış faciası bile ne kadar denyo olduklarının kanıtıdır.
''oniki sene evvel "ittihâd ve terakki" namıyle memleketimizde bir bid'at çıktı. selanik dönmeleriyle aslı nesli, mezhep ve meşrebi belirsiz ecnâsı muhtelife türedilerden mürekkep olan bu cemiyet; istibdadı kaldıracağız, meşrutiyet ve hürriyet getireceğiz, hükümet ahâlîye zulmetmeyecek, halk rahat edecek, devletlerin yanında kadrimiz, itibârımız yükselecek diye bizi aldattılar. o zamanki padişahımız sultan hamid'i de aldattılar. padişah ile millet baba evlât gibi birbirine ısınacak, yakacak dediler. arası çok geçmedi, iptida padişahı aldattıkları meydana çıktı. bir "otuzbir mart" desisesiyle sultan hamid'i bîgayrihak tahtından indirdiler ve sarayını bulgar eşkiyasıyla birlikte yağma ettiler. hatta bu eşkiya ile beraber harem-i hümâyûna kadar girerek oradaki muhadderât-ı muhteremenin üstünü başını aradılar, ziynetlerini soydular. otuz bu kadar sene makam-ı hilâfet ve saltanatta bulunmuş bir padişah-ı zîşânın kendine ve ailesine karşı reva gördükleri o hakaret bu denilenin nasıl cibiliyetsiz ve hayasız bir eşkiya çetesi olduklarını göstermişti; padişaha yaptıkları muameleden milletin başına neler getireceklerini anlamak güç bir şey değildi. fakat biz o zaman anlayamadık, cenâb-ı hak basiretimizi bağlamıştı. yine "otuzbir mart" hadisesini bahane ederek selânikt'ten istanbul'a gelen düzme haraket ordusu yani ittihâd çetesi pây-i taht'taki asker neferlerini zavallı vatan kuzularını din hadimleri olan talebe-i ulûmu, ulemayı sokak ortalarında süngülemişler ve birçok mazlumları darağacına asmışlar ve fatih camii şerifine kurşun yağdırmışlardır. o vakalardan da bu heriflerin maksat ve mahiyetlerini anlamak lâzım gelirdi. fakat yine anlayamadık. o günden sonra bu eşkiya devlet-i osmaniye'nin idaresini ellerine aldılar. ellerine geçirdikleri devlet ve saltanat-ı osmaniye'nin hududu bağdat, basra, hicaz, şam, halep, diyarbekir, musul, yemen, erzurum, izmir, bosna, arnavutluk, edirne, trablusgarp, rumeli gibi büyük vilâyetleri ve ülkeleri cami idi. sonra gaflet ve cehaletleri yüzünden iptida trablusgarp gibi milyonlarca islâm memleketini elden çıkardılar. biraz sonra arnavutluk'taki din kardeşlerimize de fena muamele ederek rumeli'nin kalesi mesabesinde olan o yerleri karıştırdılar, ateşe verdiler. bu yüzden kendilerinin de mevkii sarsıldı. arnavutların gayreti ile ve istanbul'da çalışan mücahit ve muhaliflerin muâvenetiyle ittihatçılar devrildi. gazi muhtar paşa ve kâmil paşa heyetleri hükümete geçti. fakat ittihatçılar el altından çalıştılar. balkan harbi'ni ihdas ettiler ve kâmil paşa hükümetini küçük düşürmek için bu muharebede osmanlı ordusunun içine girerek allahtan korkmadan ve vatana acımadan bin türlü yalan dolan, hile ve desiselerle islâm askerlerinin bozulması için çalıştılar. daha sonra apaçık eşkiya gibi bâb-ı âli'yi bastılar. harbiye nazırı nâzım paşa'yı şâir bigünah devlet memurlarını öldürdüler. ve tekrar hükümete geçerek eski zulüm ve şiddetlerini kat kat ziyadesiyle tekrara başladılar. mahmut şevket paşa hadisesi vesilesiyle yine darağaçlarını kurdular. damad-ı şehriyari salih paşa merhum ile beraber sürü sürü insanları astılar. vapurlar dolusu binlerce halkı sinob'a sürdüler. sözde hürriyet verilen ahâlinin ve efrâd-ı milletin ağızlarını kapadılar, kilitlediler. istediklerini yaptılar ve bir kelime itiraz edeni boğdular, susturdular. yapılan mebûsân intihâblarında sopayla silâhla halkı tehdit ederek ve bazı yerlerde adam öldürerek milletin reyini cebren istediklerine verdirdiler, bu suretle intihâb olunan mebuslar da milletin hukukunu müdâfaa edecek yerde, ittihatçıların dalkavukluğunu yaptılar, hak ve hakikati ketmettiler, millete söylemediler. eğer millet, bu gibi intihâb esnalarında biraz daha gayrete gelerek ittihatçılara karşı mücahede eden muhaliflerle elele verip de bu zorbaları vaktiyle başından defetmiş olsaydı bugünkü felâketlere maruz olmayacaktı. mateessüf öyle zamanlarda yalnız muhalifler çalıştı. ittihatçıların cebir ve çevrine göğüs gerdi, fakat milletten hakkıyla yardım göremeyen o bir avuç erbâb-ı hamiyyet ve muhalefet ordusunun bir kısım zâbitânına istinâd eden ittihatçılarla başa çıkamadı; kahroldu, perişan oldu ve zavallılar vaktiyle ittihatçıların ne kadar muzır ve muhlik bir mahlûk olduğunu anlamak üzere her türlü belâlara maruz olurken beri tarafta milletin ekseriyeti seyirci gibi duruyor ve güya; bize dokunmayan yılan bin sene yaşasın der gibi aldırmıyordu. harb-i umûmî ihdas olunup da harb ve açlık sebebiyle her evden bir ölü çıkmağa başladığı gün millet ve memleket vaktiyle ittihatçılarla çarpışan mücahitlere yardım etmemesini cezasını re-yelayn müşahade etti, fakat iş işten geçmişti.
filhakika ittihat ve terakki'nin kıpkızıl cahil ve kanlı elleriyle, bütün dünya için bir tehlike olan o harb-i umûmiyye istemeye istemeye sürüklendiğimiz zaman, millet ve memleketimiz için kıyamet kopmuştu. bu muharebeye karışmayıp uzakta durmak eşlem ve elzem iken almanların teşviki ve enver ve talât gibi çılgınların delâtiyle kendimizi öyle bir tehlike-i uzmâya ilka ettik; bütün dünya ve bütün âlem-i islâm bizi ayıpladı, artık bizim işimiz daha o gün bitmişti. koskoca saltanat-ı osmaniye beş on serserinin keyif ve arzusuna feda edilmişti. artık hudutta ve muhtelif cephelerde milyonlarca evlâd-ı vatan su yerine kırılıyordu. halbuki bu kadar fedakârlığa rağmen ingiliz ve fransız gibi muazzam ve muntazam devletlere karşı bu muharebede katiyen bizim için kazanmak ihtimâli yoktu. bir taraftan da meydan-ı harblerdeki zayiatımız kadar ve belki daha fazla olarak ahâli açlıktan ve sefaletten zayiat veriyordu. efrâd-ı millet bu hal-i felâket ve sefalette kıvranırken, biçare anadolu yavruları anababa kuzuları kızgın çöllerde ve karlı dağlarda mihnet ve meşakkat altında aç ve susuz can verirken ittihatçılar istanbul'da ve tehlikeden uzak yerlerde zevk-ü sefa ile vakit geçiriyor, istediği gibi yiyor, içiyor, yüz milyonlarca lira borca soktuğu hazine-i milletten, beytümâl-i müs-limanden, nafaka-i masuminden para çalıyor, zengin olmaya çalışıyor ve milletin hali pür-melâliyle adeta istihza ediyordu.''
içinde; suikast, siyasi cinayet, tehdit, kabadayılık, adam kayırma, rüşvet, savaş vurgunculuğu, sansür, yolsuzluk, menfaatçilik, entrika, dalkavukluk, man kafalık, ahlaki düşüklük vs.vs. ne ararsan bulacağın on yıl gibi kısa bir sürede ülkeyi elinde patlatmış siyasal oluşum.
osmanlı devleti'nde 1908 devrimi'ne önayak olan ve 1908-1918 yılları arasında kısa kesintilerle devlet yönetimine hakim olan siyasî örgüt. batı dillerinde daha çok jön türkler (fransızca: les jeunes-turcs, genç türkler) olarak adlandırılır.
muhtemelen göreve geldiklerinde de yüz yıl sonra birçok kişi tarafından nefret edileceklerini biliyorlardı.
ittihatçı filan olmamakla beraber ittihatçılar darbeciydi şucuydu diyenlere kıçımla gülerim. memlekette demokrasi vardı da onlar mı götürdü?
başkentinde duyun u umumiye, balkanlarda yabancılar komisyonu, askeri müfettişlik, lübnan da fransız umum valisi bulunan; gümrükleri mühürlü, vergilerine el konmuş, rusya dan korkusundan kuzeydoğuya demiryolu yapamayan memleketi mi batırmış ittihatçılar?
dünya harbi ilanıyla beraber kapitülasyonları kaldırarak o alamancı dediğiniz adamlar iyi kötü 70 sene sonra devleti müstakil hale getirmişler, sen hala konuşmaya devam et masonuydu bilmemnesiydi diye! adamlar zaten böyle yarı sömürge yaşamaktansa ya müstakil oluruz ya yok oluruz demiş, memleketin kaderini de buna bağlamışlar, ismail canbulat ından, rahmi sine, bahaettin şakir inden cemal paşa sına kadar hiçbirini sevmem belki ama tam bağımsızlık idealini onun bunun sömürgesi olmaya bin defa yeğlerim.
masonlarla ve masonik ritüellerle iç içe yaşayan bir cemiyet sonradan fırkadır. varın siz düşünün o dönemin osmanlı'sını. kimler yönetmeiş gizliden gizliye. yakın tarihimizin deşifresi bunlardan başlamalı.
her iki büyük dedemin de üyesi olduğu ve ikisininde de 1. balkan ve kurtuluş savaşlarında aktif olarak çarpıştığı,Abdülhamit vb ümmetçilere karşı yüzyıllardır ezilen ve kendi vatanında askerlik yapmak,çift sürmek ve vergi vermek dışında işlevleri olmayan Türk milletini bir ulus bilinciyle ayağı kaldırmış , müslüm gayrimüslim nice Türk düşmanı etnik grubun çıkardığı isyanları haklı şekilde bastırmış bir oluşumdur.Mensuplarının hepsi Turancı değildi ama bağımsız,Türklerin ezilmeden başları dik yaşayabildikleri bir Türk ülkesini kurmak fikriyatında birleşen vatanperver insanlardı.ümmetçilerin ya da azınlık milliyetçilerinin kendilerini sevmemesi çok doğaldır.o kahraman insanların ruhları şad mekanları cennet olsun.
ittihat ve terakki cemiyetini en iyi anlamak için bence teşkilatın iki silahşörü okumanızı tavsiye ederim. Nasıl oluştuğunu amacını neye hizmet ettiğini birinci ağızdan okuyup öğrenebiliceğiniz güzel bir eser.
12 haziran 2011 itibari ile şah damarına son bıçak darbesi vurulmuş ve 13 haziran sabahı yüce allahın izni ile bu topraklardan bir daha dönmemek üzere yokolmuştur.
