Ömer Seyfeddin'in Topuz öyküsündeki Türk elçisinin, Eflâk prensinin beynini dağıttıktan sonra kılıcını sıyırıp bağırarak söylediği sözler.
Bu veciz ifade, taraf gazetesindeki bir makalesinde Halil Berktay tarafından milliyetçiliğimizin alt metinleri irdelenerek güzel çözümlenmiş ve ikiyüzlülüğümüze ayna tutulmuş. Yüz yıl önceki bu sözlerin hala çoğunluğumuza yön verebilmesi ne acı.
Bu sözler diyor Berktay, "Türk milliyetçiliğinin bütün 20. yüzyıl çizgisine damgasını vurur. Ders kitaplarımızda, "onlar"ın devrim ve bağımsızlık mücadeleleri sadece birer isyan, birer eşkiyalık "vaka"sı, genellikle bir kanun ve nizam meselesi gibi anlatılır. Burada iki ayrı söylem devreye girer. Jön Türk ve Cumhuriyet devrimleri söz konusu olduğunda, sosyo-ekonomik ve politik bir anlatım tarzı çerçevesinde, biz Türklerin çürümüş Osmanlı düzenine karşı devrim yapmamızın haklılığı vurgulanır. Ama Yunan, Sırp ve diğer Balkan mücadeleleri söz konusu olduğunda, ancien régime gider, etnisite gelir; "onların" dâvâsı devrim değil, sırf Türklere ve Türklüğe "ihanet" olarak damgalanır."
