öğrencisi olduğum; kesinlikle başladığınız andan itibaren depresif eğilimlerinizi artıran, psikolojinizi bozan, gereksiz zorlukta ders ve sınavlarıyla bezdiren, asık suratlı olmalarına karşın kaliteli bir öğretim üyesi kadrosuna sahip bölüm.
(bkz: serdar barış)
(bkz: salim özçelebi)
(bkz: erol uzal)
(bkz: yunus ziya arslan)
4 senemi verdiğim ve maalesef +1 sene daha vereceğim için üzgün olduğum, herşeyinden bıktığım, gereksiz, stresli, depresif ve zaten zor olan bir bölümü daha da zorlaştıran her türlü imkana sahip bi yer. istanbul üniversitesi'nin genel ruhunu ve ortamını seviyorum aslında ama bu bölüm, bu ortam tüketti beni ve baydı. i.ü.'nün bu bölümünü yazmayı düşünen üni adayları arkadaşlar, tekrar tekrar düşünün.
off amma yaralamış beni bayağı içimi dökmüşüm. rahatladım ama...
bir zamanlar bölümün başkanlığını yapan nurkan yağız rektör yardımcısı olmuş. Eğer makina dinamiği ve mekanizma tekniği ile makina elemanları derslerini verdiği gibi bu görevi yapacaksa okulun işi var. 45 dakikalık dersin yarım saati alakasız şeylerden bahsedip, son on dakika fotokopiciye bıraktığı derme çatma yayından bir iki formül tahtaya yazıp, çıkar giderdi. makina mühendisliğinin sanayide kullanılan en önemli dersi olan makina elemanları dersini öğrenemeden, bilmeden mühendis oldu birçok kişi. *
maalesef itü nün yanında sönük kalmaktadır. adam gibi bir ünide muhendislik okumadıktan sonra neye yarar o diploma ankaradan seni işe sokacak dayın yoksa.
gidenlerin gitmek için canının çıktığı gidince de bik bik 'öff ömrümüzü yidiin makine' ' istanbul üniversitesi makina pişmanlıktır' triplerine girip şımarıklık yaptığı yer.
istanbul sınırları içerisinde herhalde en son makine mühendisliği okunacak üniversite istanbul üniversitesidir. kimse aman tarihi eski hede hödö demesin.
