hamas veya el fetih birer kuvayi milliye çakması örgütlerdir. bu yüzden meşru olmadığı iddiası ancak ve ancak bir yahudiden çıkabilir.
bu örgütler onları bir şekilde birleştirebilecek bir lidere * sahip olmadıkları için enerjilerini birbirleri üzerine vermektedirler maalesef.
işgale ve zulme karşı olan örgütlenmelere terörist demek te, işgali ve zulmü meşrulaştırmaktır.
buradan bu konu üzerine bazen çağrışım olarak pkk'yı da eklemek veya paralel bir bağlantı kurmak isteyen "yoldaşlara" da selam ederek, türkiye cumhuriyeti'nin kıymetini bilmemeye devam etmeleri halinde, israil zulmüne maruz kalmalarını temenni ettiğimi bilmelerini istiyorum.
işgal ettiği tarihi filistin topraklarında kan döken düzmece devlet israil'in meşruiyeti, dünyanın bütün ülkelerinin gözlemcileri tarafından tertemiz olarak sınıflandırılan bir seçimle iş başına gelmiş hamas'ın meşruiyetinin yanında esamesi okunmayacak bir laf salatasıdır. hamas, hizbullah, emel ya da adı ne olursa olsun, faşistsiyonist israil devletiyle savaşan ve meşru seçimle iktidarda bulunan bir parti, zihniyet, siyasal düstur var. bize benzemiyor diye; sakalı uzun, kınalı diye; arapça (ay ne kaba bi diııl) konuşuyor diye onu meşru saymayacak mıyım? hamas ve/veya israil'le savaşan her odak benim gözümde bir kahramandır. nasrallah da öyle, bir zamanların el fetih 'i de öyle. israil'in dümen suyuna giren bir abbas'ı değil israil'e kafa tutan hamas'ı, evet, meşru görüyorum. olmert'in yahudi kıçını öpmek için sıraya giren mübarek'i, kral bilmem hangi suud'u, şeyh bilmem hangi el kuveydi'yi değil, evet, hamas'ı meşru görüyorum. tıpkı maliki yerine sadr'ı, kukla lübnan parlamentaristleri yerine nasrallah'ı meşru görmem gibi.
