kalp gözü nefretten kararmış, beyni şiddetle yıkanmış bir zalimin hayat dolu bir yavrucağı katletmesidir. her yerinden kin boşalan ve barışı her gün ayaklar altına alıp öldüresiye ezen israil' in günah işlemesidir.
paran varsa , dışa bağımlılığın yoksa ,insanlık denilen şey gelip senden hesap soramaz.Sormazsa istediğin gibi at koşturursun ; insanlığın da sorulup hatırlatılmazsa insanlıktan çıkar böyle şeyler yaparsın..Bir ,on , yüz ,bin pek bir şey ifade etmez.Tarihini de unutursun , geçmişte yaşadığın , şikayetçi olduğun acıları başkalarına da yaşatmaktan geri kalmazsın.
çocukları bile tehlike olarak gören israil'in -ki bu yonde zamanında açıklamalar vardı- bu yaptığı ilk değil ve son da olmayacaktır...
korku iliklerine o kadar çok işlemiş ki yanlışlıkla(!) gibi bir açıklama ile gelecekte kendilerine tehlike unsuru olarak gördükleri çocukları şimdiden ortadan kaldrımaktadırlar...
israil den beklenen ve yadırganmayan harekettir. serefsiz ne yapar, serefsizlik yapar çünkü. cok sey daha yapar ama ben yazamam...
asıl sorun nerede biliyor musunuz? asıl sorun bu serefsizlere dur diyememekte. işte insanı kahreden de bu değil mi?
yere taş düşse hemen yusuflayan dangalak israil askerlerinden biridir yapan. o derece maldır. ki bünyesinde barındırdığı iki gram aklı o da ayakta kalıp dengede durmasını sağlıyor iken böyle bir hareket yapmıştır.
iki tarafın** da cehenneme gitmeyi hakettiğini gösteren durumdur. daha geçenlerde bir haber bülteninde ırak'ta semt pazarlarında kalaşnikofların, el bombalarının, uzilerin domates, soğan gibi satıldığını görmüştüm. babalar ve çocukları kiloyla patates satınalır gibi mermi satınalıyorlardı. Çocuklar ellerinde kendilerinden büyük otomatik tüfeklerle poz veriyorlardı.
daha dünyayı anlamaya başlar başlamaz silahlarla tanışan, televizyonda hep patlayan silahları gören, evinin duvarında mutlaka bir silah asılı olan kısaca tek suçları silaha mecbur bırakılmış aileler tarafından dünyaya getirilmiş olmak olan bu çocukların kaderinde savaşın, intihar bombacılarının, bomba yüklü kamyonların, b e y i n y ı k a m a l a r ı n paranoyaklaştırdığı bir asker tarafında vurulabilme ihtimali hep var. çünkü savaşta -özellikle böyle asimetrik bir savaşta- kimin dost, kimin düşman ve hatta kimin tarafsız olduğunu kim nereden bilebilir? kurşunun veya bombanın ne taraftan geleceğini nasıl tahmin edeceksin?
sadece israil askeri değil burada suçlu olan. bir kere bunu kafanıza sokun. çünkü o çocukların savaş alanlarında olmaları başlı başına bir insanlık suçudur. çünkü biz ''yaklaşırsanız çocuğumu doğrarım ulan!'' diyebilen bir yaratığın soyundan geliyoruz.
ama işte batı şeria gibi kaos ortamlarında savaş alanını tanımlanabilir mi? sanırım tanımlanamaz. her yer pusuyla tuzakla dolu.
son olarak; acaba dünyanın muhtelif yerlerinde kaç çocuk daha bu kaderi paylaşmıştır kimse bilemez. çünkü maalesef her ölen çocuğun talihsizliği olay basına yansıyacak kadar dikkate değer bulunmayabiliyor.
şu kıyamet kopsa da daha fazla iğrençleşmeden ölsek gitsek dedirten olaydır. hayatımda gördüğüm en kötü görüntü, gene bu israil askerlerinin duvar kenarına sıkıştırdıkları baba ile oğlunu vurması görüntüsüydü. böyle şeyler olurken, biz nasıl hala ortada insanız diye geziyoruz. onu anlamış değilim işte.
şimdi vay şerefsiz siyonistler vay deyip, ki siyonistler hatta tüm israil politikaları şerefsizdir gerçekten, ortak paydada sağıyla soluyla buluşmak vardı, yurdum insanıyla, ama,
çocuk ve polis kelimeleri yanyana gelince,
mardin de öldürülen uğur adlı soyadını hatırlayamadığım çocuk geldi aklıma,
şimdi biri der ki pkk ile filistin direnişini bir mi tutuyorsun,
tutmuyorum tabi,
israilliler de tutmuyordur herhalde,
mesele o değil,
mesele, filistin'li o bizim çocukla, bizim uğur un cennetten bir yerlerden bize el sallıyor oluşu,
herkesin oyuncağı kendisine göredir. bazıları kelimelerle oynar yazar olur, bazıları makinalarla oynar mühendis olur, bazıları silahlarla oynar katil olur. çocuklar hepsiyle oynar ama çocuk kalır. büyükler yapamaz. öldürmezlerse silahla oynamaları anlam taşımaz onların. mesele öldürmekse de, çocukmuş, elinde oyuncak varmış, büyükmüş, elinde tifek varmış farketmez. katil için farketmez.
israilli askerlerin çocukları potansiyel tehlike olarak görmeleri sonucu gerçekleştirdikleri eylem.şaşırtmaz biziyaptıkları israilin onlar bir dönemde bir filistin linin kolunu kameraya göstere göstere kırmışlardı .çekinceleri yok . ozamanda sanırım ilkyardım yaptıklarını iddia etmişlerdi .kanayan bölgeye taşı bastırarak olası kanamaları durdumak.
içeri girdi bir elinde nar ekşisi, diğer elinde oyuncak tabanca.
uzattı ileriye doğru elini nar ekşisini içsin diye israil askeri o oyuncak tabancayı gördü ve durmadan ateş etti, nar ekşisi ağzına doğru savrulmuştu çocuğun annesi eğildi yere doğru cocuğunun dudaklarına bir öpücük kondurdu, yüzünü ekşitti ve diğer elinden tabancayı alarak kafasına dayayıp ateş etti.
öldü.
