Sırf annem üzülmesin, arkamdan hüzün dolu bir hayata mahkum olmasın diye yıllardır şu lanet ettiğim, her gece acı ve kahır içerisinde geçen, sabah olmak bilmeyen hayatıma devam ediyorum. intihar etmek için ailemin öleceği günü bekliyorum resmen. Aslında bunun için kendime de çoğu zaman kızıyorum. Çünkü başlarına en ufak bir şey gelse sanki sorumlusu benmişim gibi hissediyorum.
Bütün kavgalı olduğum ibneler, okulda beni geçirmemek için elinden gelini yapan yavşak hocaları zan altında bırakacak not bırakırdım.
Her türlü son golü ben atarım.
ben bok varmış gibi ettim ama siz siz olun hiçbir zaman vazgeçmeyin hayattan kaç aydır kendimi toparlayamadım hala da sürünüyorum düşüyorsunuz illaki kalkarsınız kalkmama gibi bir seçeneğiniz yok.
Acayip dehşet mektuplar yazardım. Böyle ben ölmüş olurum ama o mektuplar onları intihardan daha fena öldürürdüm onları.
Kendim gider miyim hey yavrum hey.
atlara vurulan dev enjektörlerden alıp, servis kaşığında aldığı kadar eroin ve kokaini karıştırıp speedball hazırlamak ve bir seferde tüm karışımı damarıma enjekte etmek suretiyle intihar etmeyi tercih ederdim.
yaşayarak intihar ettiğimizi anlayıp, zaten ne şekilde ölürsek ölelim bir değeri olmayacak diyerek sigara yakar devam ederdim. yaşamakta intihardır sonunda ölüm var nasılsa.
ilaçla intihar, miğde bulantısı yapar.
Bilek kesmek zaten başlı başına acıdır üzerine ölürken üşürsünüz.
Yüksek yerden atlamakta çok riskli iştir ve muhtemelen acılı bir ölüm olacaktır, ölmezseniz de sıkıntı daha büyük.
En temizi şakağınıza sıkmaktır, elektrikler kesilir ve öldüğünüzün en az bilincinde olacağınız intihar çeşididir.
sevdiğim şarkılardan oluşan bir kolaj yapardım. derdimi, kederimi ağlaya ağlaya anlatır, ben sizden değildim, değildim ve bu yüzden beni dışladınız der acısız bir şekilde giderdim. daha fazla acı istemiyorum artık.
