aynı yerde çalıştığımız edebiyat öğretmeni bir arkadaş bugün bizlere Nedim'den Baki'de gazeller okuyup onları şerh ederken hayranlıkla bakakaldım tıpkı lise yıllarımdaki gibi..."böyle aşklar kaldı mı ya?" diye sesli düşünüvermişim; o sırada edebiyat hocamız kendinden emin bir tavırla "artık internet aşkları var; kalmadı tabi" dedi. haklıyı hocamız.
hakikaten öyle...3-5 gün konuşuyor; sonra hiç görüşmeden ayrılıyor insanlar. ya da hiç ayrılmıyor, ama arayıp sormuyorlar artık birbirlerini.
ya da en küçük hatalarda insanlar ayrılıyor, seven insan aldatma ve şiddet hariç hiçbir durumda ayrılmaz bence, sabır/katlanma yok artık ama...kız ya da erkek diğerini tekrardan barışmaya ikna etmek için çabalasa diğeri resmen ötekini süründürüyor, umursamıyor, "bak peşimden koşuyor" diyor, artık ego savaşları başladı kısacası..."ben senin şuranı kaldıramam, ben senin buranı kaldıramam, sen kimsin ulen" falan diyor. güzel, tatlı sözlerin kalmadığını görüyorsun.
tüm bunlardan sonra sevgiden, sevmekten korkar oluyorsun. belki de gerçekten seveni göremiyorsun.
bazen diyorum keşke böyle 30-40 yıl öncesinde yaşasaydım. sevgiyi kalbimde en derinimde hissedebilseydim...her şeyin sanal olduğu şu dünyada -ve olabildiğince uzak durmaya çalıştığım şu sanal dünyada- reel bir şey olurdu en azından yaşamımda...her şey imtihan biliyorum. bu dünyada olmasa dahi rabb'im ebedi hayatta o gazellerdeki gibi gerçek sevgiyi nasip etsin.
günümüzde, evlilik programları nasıl büyük bir kesim tarafından mantıklı karşılanıyorsa, bir kaç sene içinde internet aşkı da o aşamaya gelecektir. ayrıca internetten sizinle aynı şeylerden hoşlanan insanları bulabilirsiniz ve bu ilişki arkadaşlıkta kalır ya da safça bir hoşlantıya da tutulabilirsiniz, ve bu ilerleyedebilir. görmeden, birbirine dokunmadan nasıl aşk olacak derseniz, zaten aşk olacaksa, her türlü engel aşılıp sanaldan gerçek hayata dökülebilir o ilişki, eğer iki tarafta gerçekten samimiyse *
arada oluşan arkadaşlıktan öte bir şey ise de adı aşk değildir. görmeden, birebir bir şeyler paylaşmadan aşk olmaz. etkilenirsin belki ama aşk başka hocam. kavramlarda sorun yaşamayalım. kaldı ki güven denen bir şey var. yanındaki insanla bile güven konusunda sorun yaşıyorken, hiç tanımadığın birinde bunu nasıl aşabiliyorsun? arkadaşlıklar, çeşitli paylaşımlar olabilir bu ortamlarda fakat aşk başka. bambaşka....
seni ilk gördüğüm günü hatırlıyorum... üzerinde, sana o çok yakışan beygirli avatarın vardı. bir sitede kendi halinde bloglar yazarken bir anda beni kendine çektin. daha o ilk görüşte vuruldum sana. uzun süre gizli gizli takip ettim. yazdığın yorumları defalarca okudum, ezberledim adeta. sonra gönderdiğin postlara yorumlar yazmaya başladım. önceleri kıl oldun bana. sonra sonra ısındın. ne de olsa en dandirik yazılarına bile gözümü kırpmadan yağdırıyordum iltifatlarımı...
sonra o ilk mail... bütün cesaretimi toplayıp sana o ilk maili gönderdiğim gün kalbim duracak gibi oldu. metni yazıp göndere tıkladığımda içimde fırtınalar kopuyordu.
sonra bekledim...
bekledim...
bekledim...
tam dört gün sonra cevap geldi. inboxımda nickini gördüğümde dünyalar benim olmuştu. artık biz olmuştuk ve nurtopu gibi iletişimimiz vardı. kalbimin ritmini düzene sokup maili açtığımda benim türlü komiklikler barındıran, boyun kadar yazdığım mailime "hımm... tşk... lol..." gibi tırt bir cevapla karşılk verdiğini gördüm. o kadar mesuttum ki ehe.
sonrası daha hızlı gelişti... ardı ardına yazılan mailler, devam eden yorumlaşmalar, msn alışverişi, internetin kuytularında yiyişmeler, sabahlara kadar süren flörtöz muhabbetler, blogtan bloğa oynadığımız kovalambaç, saklambaç, birdirbir ve uzun eşek oyunları... allahım bir rüyada gibiydim. ruh ikizimi, öteki yarımı, dünyanın en mükemmel insanını bulmuştum ve bunun için götümü sandalyeden kaldırmama bile gerek kalmamıştı. ne olur bitmesindi bu rüya. sonunda evlilik olsundu...
lakin örümcek kılıklı kader ağlarını çoktan örmüştü... bana "ii geceler bebeem... çok uykum geldi... yatorum ben... mucks..." yazıp gittiğin bir gecenin sabahına uyandım ve ilk iş olarak kompütürümün pavyon ışıklı açma düğmesine bastım. inboxımda bloğuna yorum yazıldığını gösteren 69 gönderi olduğunu gördüm. heyecanla sayfanı açtığımda site komple başıma yıkıldı. bir başka blogcanla sabaha kadar fingirdeşmiştin. bu gerçek olamazdı. bunu bana yapmış olamazdın. o an binlerce dolar saydığım kompütürümü pencereden atmak istedim. sonra hala taksitlerini ödediğimi hatırlayıp vazgeçtim. onun yerine siteden rasgele bi bloğa tıkladım. karşıma çıkan ilk karşı cinsimi takibe alıp, ona aşık oldum...
buzdolabının üstüne nereden geldiği bilinmeyen kebapçı broşürleri gibidir internet aşkları.
üstünde yemekleri temsilen çekilmiş, doygun porsiyonlar dolu, fotoğraflar misali.*
