insanın sevme ve sevilme isteği duyması

normal durumdur. yalnız yaşayanlar bu durumu daha iyi bilir. yani herşeyi tek başınıza halledersiniz, tek başınıza ayakta durmaya alışkınsınızdır ama kendi kendinizi sevmek yetmiyor bir dakikadan sonra. birisi tarafından sevilmek de hayat bağlıyor sizi. tabi burada doğru insan çok önemli. bugüne kadar ne kadar çok sevdiysem o kadar çok az sevildim, ne kadar az sevdiysem o kadar da çok.

dünyanın dengesi böyle ama. bir taraf her zaman daha çok sever. işte arızalarda bu noktada çıkmaya başlar. gösterilen ilginin, sevginin karşılığını alamayınca insan yalnızlığına aşık olmaya başlıyor yavaş yavaş. sevmekten korkar hale geliyor. sevmeden bir başkasının tenine dokunmanın bilincinde olarak yaklaşıyor insanlara. çünkü biliyor ki her sevmenin ardından yine hüsran gelecek. yine depresyon gelecek. yine yalnızlığa hapsolunacak.