Geçen sene babam kalp krizi geçirdiğinde o kadar aciz ve çaresizdim ki.
Uçan kuştan, yoldan geçen adamdan hatta düşmanınızdan medet umar hale geliyorsunuz...
evladın ölümü. uğruna herşeyi yapabileceğin, dünyayı bile durdurabileceğini düşündüğün, hiç düşünmeden kendini feda edebileceğin canlı ellerinin arasından kayar gider ve sen bir hayalet gibi kalakalırsın. kendini bir kum tanesi gibi hissedersin ve bir hiç olduğunu anlarsın.
Hastalık karşısında düşülen çaresizliktir. Gözünün önünde en sevdiğin insan günden güne ölüme yürürken elinden sadece dua etmek gelir. Oda çoğu zaman bir işe yaramaz ve kaçınılmaz son geldiğinde ne kadar aciz ve çaresiz varlıklar olduğumuzun farkına varırız. Allah kimseye göstermesin. Yok ama düşmanıma bile.
asansörde kaldığınızı hayal edin ama ara katta mahsur kalıyorsunuz ve tek başınasınız ve üstüne üstlük yanınız da telefon da yok. işte o an çok acizsiniz.
