anlamsız ve saçma meselelerle uğraşmak zorunda kalmak. Bunlar çoğu zaman mental anlamda zor meselelerden daha çok yorar insanı.
Kişi karşısında zor bir mesele olduğunda hiç olmazsa kendini daha kararlı hissedebiliyor ve mücadele etmekten çekinmiyor. olan bitenler mide bulandırıcı gelmiyor, kendini ne kadar aptalca şeylerle uğraşıyorum diye sorgularken bulmuyor. Diğeri öyle mi? insanı daraltıyor, bunaltıyor, daralttıkça küçültüyor, küçülttükçe dağıtıyor...
Borcun olur ödemeye çalışırken kimse ne yaptığını sormaz. Zaman geçer bir de sorarlar naptın o işi. Üzerinden geçmiş seneler. Ne hatırlatırsın şimdi değil mi?
iş bulamıyorum 27 yaşındayım bütün yakın arkadaşlarım iyi maaşlı güzel işlerde çalışıyordu hemen hemen hepsinin hayatı paylaşabileceği bir kız arkadaşları var. hayatta en çok istediğim şey düzenli bir hayatımın olmasıydı. ben arkadaşlarımdan daha az haketmedim bu hayatta rahat olmayı. sürekli üzerimde bir baskı var ve sürekli düşünüyorum. bugün kafamı boşaltmak için biraz koşayım dedim koşarken bile geleceğimi düşünüyorum. Ailemle yaşıyorum zaten evde de gram huzur yok herkes bir birine düşman gibi. son 1 aydır intihar ihtimalini de düşünüyorum. işte bütün günümü bu gibi sorunlarım kaplıyor ve gerçekten çok yoruldum.
Kendine üzülecek bir şey bulup sürekli ağlayanlar. Hiç durmadan, her fırsatta. Stres beni öldürebilir. Hayatım yaşayamadan elimdem kayıp gidiyor gibi hissediyorum ve bu his çok... Çaresiz.
