son derece ciddi ve aşırı olan bir yabancılaşmadır. insanlar her geçen gün sistemin kendisine dediği şeyleri harfiyen yerine getirmekle meşgul olduğu için belli bir süre sonra bünye robotlaşıyor. her gün aynı şeyler, her gün aynı hareketler.
okul çağına gelince çocuk garip bir eğitim sisteminde parçalanıyor ve daha sonra gençlik dönemine geldiği sırada yine eğitim sisteminden gençliği harap oluyor. teknoloji geliştikçe her şey kolaylaşıyor evet kulağa hoş geliyor ama bu insanları giderek tembelleştiriyor. kim şimdi ki gençlerin ya da çocukların dışarıda rahatça oyun oynayarak ya da insanlarla iç içe bir şekilde bulunarak büyüdüğünü söyleyebilir ki?
çocuk daha yedi yaşına geldi mi dokunmatik telefonlarla tanışıyor, sabahtan akşama kadar pc başında duruyor, büyüklere saygı eskisi gibi değil artık herkes çok rahat, gençler saçma sapan bir özentilik ve popüler kültüre ayak uydurma peşinde. hepsi popüler kültürün her dediğini yapıyor ve buda ahlaki çöküntüyü oluşturuyor. işte şimdiki nesil böyle büyüyen bir nesil ve gelecekte görünen o ki daha da kötü olacak. insanlarda artık bu şekilde büyüdüğü için git gide birbirine yabancılaşıyor ve sistemin her dediğini yapmak zorunda kalıyor böylelikle ortada ne ahlak kalıyor ne de sevgi.
not: geri kafalı ya da yaşlı başlı bir adam değilim. bende bir gencim ve yukarıda tarif ettiğim bir çok durum benim içinde geçerli. çoğu kişi bunu geri kafalılık olarak görebilir ve bende onlara şu soruyu sorayım şimdiden. insanların robotlaşıp birbirine yabancılaşması ve ahlaki çöküntü içine girmesi ne kadar modernlik ve çağdaşlıktır?
o kadar başlık arasında güzel bir başlık katılmamak elde değil.işin üzüntü verici tarafı biz bunun farkında olmamıza rağmen burdan birşeyler yazarak bunun bir parçası olmamız gariptir ki.
yan komşusuna hırsla bakınıp, aç mı tok mu mutlu mu mutsuz mu diye düşünmeden, kalkıp, dünyanın kaç km uzağında ki açlara üzülüyormuş gibi yapmak. daha beteri şudur ki, insan kendine yabancılaşmasın! böyle bir yavşaklığın en etkili sonucu bu olacak.
