kendini "bir şey" sanan insanların ezikliklerinin bünyelerinde yarattığı hasarı hafifletmek için kıendi kendilerine sıkça tekar ettikleri cümlenin başlangıcı..insanlar beni sevmiyor çünkü onlardan daha güzelim,daha akıllıyım,daha çok param var vd....
Sonuçtan çok nedenin mühim olduğu durumdur. kişilerin takdiridir. severler ya da sevmezler ehemmiyet taşımaz. cünküden sonraki kısım tarafımca sorgulanmaya layıktır.
insanlar beni sevmezler, insanlar onu sevmezler çünkü insanlar kendilerini sevmekten bile acizleşmiştirler.
(bkz: bebeği döverek eğiten dadı)
(bkz: insanı vasıfların yitimi)
(bkz: humanistleri mumla aramak)
herkes beni sevecek diye bir kural ve de öyle bir derdim yok. hatta bazı insanların beni sevmemesi bir onurdur. sevmeyen sevmesin, dert değil diyebilen bir insanın cümlesine benziyor.
herkes gibi değilim. kalıplara uymuyorum. genellemelerin dışında kaldığım için insanlar beni ayrı bir tarafta değerlendirmek durumunda kalıyorlar. ben farklı değilim. farklı olan insanlar.
ama yine de sevenim de var. bu şekilde, olduğum gibi.
çünkü kendimi çok seviyorum zannediyorlar. halbuki bilseler benden önce hep onlar geliyor.
çünkü inatçılığım konusunda çok üstüme geliyorlar. onlar üstüme geldikçe ben hırçınlaşıyorum.
çünkü yerimden nefret etmemi göremedikleri için çoğunun olmak istediği yerdeyim.
çünkü hak ettiklerinden fazlaca değer verdiğimi gördüklerinde utanıyorlar. utandıkça sevmiyorlar, sevmedikçe utanıyorlar.
çünkü ben sevmediklerini düşünüyorum. sadece algısal bir yanılsama. eğer onların beni sevdiğini düşünerek onlara bakarsam, kimsenin beni sevmediğini söyleyemem.
