Herşey olması gerektiği gibi gittiğinde, belki de iyi gittiğinde bile peyda olabilen;mütemadiyen de sıkıntılı zaman da da ortaya çıkan,insanın hiçbirşey yapmak istememesi durumu.. Bir şey yapmak istemezsin,birşey olsun;ama ne olsun onu bile bilmessin.. için de sıkıntıyla karışık koca bir karadelik vardır iyi yada kötü anlarını bile yutarcasına. Depresiflikmidir yoksa insanın rutin hallerinden midir orası bilinmez ama çok can sıktığı kesindir..
kaos gibidir bu his.
kendi içinde bir düzeni vardır, o sayede hayatınıza devam edersiniz. mutlu olursunuz.
ama herkes gittiği zaman, saltanatını sürdürür. düşüncelerinizi tırmalar. canınızı yakar.
o bir parçanızdır, onunla doğmuşsunuzdur, sizi diğer insanlardan farklı kılan tek alandır.
onunla yaşamayı öğrenmeyi öğrendikçe büyürsünüz. işte bu nedenle hep çocuk kalmayı istiyoruz sanırım.
vardır böyle bir his gerçektende psikolojiktir. kişinin bir an önce hayatını tekdüzelikten çıkartıcı aktivitelerle veya başka şeyler uğraşmalıdır, tehlikeli bir hal olmadan önce...
Daha çok her şeyin dört dörtlük gittiği zamanlarda insanın içi içine sığmadığı anlarda, aniden çöken garip duygudur. ortada bir şey yoktur ama 2 dakikada insanın morali yoktan yere bozulur. hep aranan sorunsuz mükemmel bir hayat bazı insanlarda ters etkiler uyandırabiliyor. Yalnız kalınca da çok olur bu durum.
