bir gün evden çıkmak için hazırlanılır ve dış kapı yavaş ve mutluca açılır. bir oyunda nasıl görsel efektler full e çekilmiş gibiyse burada da o anda da öyledir. yine her zaman ki gibi aynı yollardan ilerlenilir. insanlar yollar da sıkışarak değil de yayılarak yürüyordur. her zaman ki gibi yolun kenarı seçilir. etrafa bakılır yere tükürüp balgam atanından, sevgilisine bağırıp çağıran, annesini azarlayan zihniyetler, hani yok mu bir şeyler hesabında gezen geçler ve torbacılar, tezgahta kurulup tezgah altı muhabbetler yapan istikbaratçılardan tutup, ona buna salça olan polisler kaynıyordur ortalık. bunları görmezden gelen millet her zaman kafasına ve dalgasına bakar. gözlemci bir zihniyet için bir parmak ardından farksızdır. isteksizce fırına girilir ve poğaça alınır.
iler de bir yerler de mısır satan abillerimiz ve onların yanında farkedilmeyen ama farkedilmesi gerek simitçi bi ablamız vardır kadın ne var ki ekmeğinin derdinde ve kim bilir kimi bekleyen evindekilerin derdindedir. bilmem hangi dertten ? siz biliyor musunuz ? poğaça ağıza tıkılır ve gidip bir kaç simit alınırdır. simitler hem taze hem de bereket doludur. bereketin anlamını bilmeyen gençlerimizin ağzına lokma olmuştur. fakat bilinmesi gerekir ki bi ev de bereket varsa o ya direktendir ya da sol bek. ne malumki hevesimizi kaçıran şeylerin yanında hevesimizi yerine getiren, abilerimiz, ablalarımız, amcalarımız, babamız, annemiz dediğimiz insanlar hala varken, heves kaçmak da nedir ? dikkatli gözlerle bakılan hiç bir an kaçmazdır. dikkat üzeriniz de olsundur.
