mutasavvıfların; çekilen çilelerin insanı olgunlaştırdığından ve dünyadaki günahların ahiretteki olası karşılıklarına keffaret olarak algıladıklarından, başa gelen belaya isyan etmek yerine şükredilmesini gerektiğini ifade ettikleri sözdür. bu düşüncenin en büyük örneği eyüp sultandır.
-neyin var üstat çok sıkıntılısın
+yok bir şey abi
-var var söyle
+kimseye söyleme ama insan olmaya çalışıyorum
+şimdi misal burda kanser oluyosun aids olmadım diye kendini kandırıyorsun öbür tarafta hooop +10 bonus puan çaktın
-sen çözmüşsün
+öyle vesselam
insana başınıza ne gelirse gelsin şükredin düşüncesini aşılayan kaderci bir düşünce tarzı. insanı doğadaki diğer canlılardan ayıran yegane şey "akıl" ise, insan olanın da çektiği eziyete karşı aklını kullanıp içinde olduğu durumdan çıkmaya çalışöması gerekmez mi diye düşünüyorum ister istemez.
