insanın trajedisi. ne kadar çok anlam yükledik; sayılar, adlar, terimler, duygular... 2 – 3 milyon yıl önce evren bunlardan bihaberdi ve anlamlandıramazdı. O bilmez ve sadece varoluşunu sağlardı. Hiçliğin içindeki varlığı biz yaratmadık ama ismini muzaffer bir şekilde taçlandırdık.bundan 2 – 3 milyon yıl sonra belki biz diye bir şey olmayacak fakat o aldırmadan devam edecek. Ve bizden arda kalan onca göz yaşı, katliam, öfke, eser, sevgi ve daha nicesi; küllerinin ardına bakmadan sonsuz bir çölde savrulup gidecek. yaşayanların trajedisi elbet zamana yenilecek ve zaman bile anlamı yitirecek.
insan ruhuna en ağır gelen his dışlanmış hissetmek.yaşamdan dışlanmak.hatta yaşamından dışlandığın için ölümdende dışlanmak.Bu dışlanma hissi ne yaşatıyor ne öldürüyor.
Bir çoğumuz için hayatımızın ilk bir kaç yılı dışında, gerçeklerle "sert" bir şekilde yüzyüze kaldığımız zaman yaşanılan his.
Yapılan yanlış seçimler, doğru bildiğinizin aslında yanlış olması. Kendi başımıza aldığımız hatalı kararlar. Hayatımıza dahil edip fingirdeştiğimiz yanlış aşk oyunları. Hayata dahil olabilmek adına olduğumuzun dışında davrandığımız zamanlar. istediklerimizin peşinde değil de, dayatılan sisteme ait olma çabası. işte bunların hepsi bir gün birleşir takılır aklına. Keşkeler başlar sonra ama çok geçtir.
Bu hissi atmanın imkanı yok belki ama bu hisle barışık yaşamak sanırım yapmamız gereken tek şey. Bundan sonrasını en azından geçmişin yükü ile değil. Bir daha yanılana kadar doğru bildiğimizi yapmak olacaktır.
ihanete uğramışlık hissidir öyle sanıyorum ki. insanın aynı anda hem karşıdakini hem de kendini suçladığı elini kolunu bağlayan bir durum içerir. pek çok duyguyu içinde barındıran, bir anda bir girdabın içine çekilircesine insanı alıp en dibe çeken pis bir histir.
Var olmak.
Buhran edebiyatı yapmıyorum; vallahi var olmak en ağır his bana.
Düşünsenize.bildiğin ciddi ciddi varız...resmen varız ya. Yemek yiyor tuvalete gidiyor, ağlıyoruz falan...of of of...ne zor bu ne zor.
Seni anladığını zannettiğin kızın iletişimi kesmesi.
Edit:Allahtan instanı, numaranı, whatsap gecmisini temizlemisim yoksa her içtiğimde seni arıyasım geliyor , ama sen de ne basit bir insanmışsın her zaman dokunmak ,görmek, sarılmak gerekmez, her şey rasyonel değerlendirelemiyor hayatta.
sonucunu düşünmeden ansızın yapılan bir şeyin, boşa geçen zamanın yahut kaçırılan fırsatın verdiği pişmanlık.
yanlış anlaşılmanın verdiği utanç duygusu.
Salak yerine konmak. Şöylesin böylesin bitanesin muhabbetlerinden sonra yalanları, ihanetleri, arkandan iş çevirmeleri gördükçe aslında sadece dalga geçilen önemsiz biri olduğunu anlıyorsun işte o noktada da tiksinti geliyor.
