insan özüne baktığımız zaman zaten düşünen bir varlık olma sebebimiz canlı türü olarak diğerlerinden bizi ayıran bir etmen. Varoluşumuzdan bu yana düşünerek taşıdığımız hayatımızı, eylemlere dönüştürmek, sanat yapmak, din hakkında fikir sahibi olmak, felsefe yapmak, farklılıkları görmek, kendimizi anlamak vb. Bir çok olaydan dolayı niçin düşünüyoruz da diyebiliriz.
insanın kendisini var etme biçimidir düşünmek. niçini olmaz bu durumun. sorunun kendisi bile bu durumun kanıtıdır zaten.
düşünmek, düşündüğünü düşünmekten (reflektif düşünme) çok daha önce gelir. yani insan düşündüğünün farkında olmadan çok daha önce düşünmeye başlar. ki; biz bir düşünceyi ancak bilinç düzeyine geldiğinde fark edebiliyoruz. herhangi bir olay veya olgu ile karşılaşmadan o düşüncemizin ve bize olan aidiyetinin farkında bile olmuyoruz.
herhangi bir sebep veya ameliyesi olmak zorunda değil yani. bilim, din, felsefe, sanat... bunların her biri düşünceye ancak birer başlangıç, ivme, ve hatta yön ve hız kazandırabilir. ama hiçbiri sebebi olamadığı gibi, bir nihayet de kazandıramaz fikrimce.
