insan her daim kendini yenileyen biri olduğu için defalarca olabilir. zaten insanı doyumsuz yapan da budur. sürekli yenilenen istekleri çaresizce tatmin etmeye çalışan insan bide sevilmediği zaman hüzne boğuluyor. çünkü içinde olan birine attırma ihtiyacı o karamsar kararla birlikte içe doğru gidiyor ve bu insanı hasta ediyor.
(bkz: seks yapmama hastalığı)
ya gönlünün zenginliği, ya da fakirliği kadar.
ya fazlalıktan, bolluktan taşarak; ya da yokluktan, ihtiyaçtan yapışarak.
aşk "orta yol"cuların işi değil yani...
Üfff saçmalamayın terlik fırlatıcam kafanıza valla, yok ömrünün sonuna kadar sürekli aşık olur yok bir çok kez olur, Böyle bir şey olabilir mi? O zaman ne kaldı 'yüce histen'? Bu kadar Derin ve kuvvetli bir his nasıl herkese karşı hissedilir sanıyorsunuz anlamıyorum. Sevgi ya da hoşlantı ile karıştırmayın bunu. Öyle önüne gelenle sevgili olup her birine aşık ayaklarına yatmayın, bu hissi de basitleştirmeyin.
Yüreği çöplük haline gelmiş olanlar çok kere olabilir ki o da aşk değildir Gerçekten seversen ve kavuşamazsan sonraki gelende yine onu ararsın. Aşkıda ayağa düşürdünüz.
insan, kalbi buz gibi soğuyup bir taş olana dek aşık olmaya devam eder. bir de taş olamayan kalpler vardır, yapraklar döküldüğünde yarılıverirler ortadan ikiye.
En saglamindan bir kere oldum. Tekrar aynı duyguyu yasayamadigim sürece kimsenin hakkına giremem. Olur da yeniden olursa işte o zaman eskiden yaptığım hiçbir yanlisi, hiçbir keskeyi yapmayacağım.
