insan kötüdür kardeşim açık ve net. kişi olarak belirtmiyorumi, sadece türü böyle bu mahluğun. ancak hayvan karşılıksız sever. hisleriyle yaşar. sevmediği insana sokulmaz. dün yavru sokak köpeği kapımın önüne geldi, birkaç parça kemik verdim kafasını okşadım diye, o köpek sabaha kadar yüzü benim olduğum pencereye bakarak sabahlamış. sabah gidip yine kemik verdim, beni görünce o yaşadığı sevinci hala unutamam.
tebessüm etmek. gülmek. bunu bugün keşfettim. nasıl mı? güzel bir kız bana doğru baktı. sıcak bir tebessümle merhaba dedi. hergün karşılaştığım kişi. ilk girişi o yaptı yani. halimi hatırımı sordu. benim için duvardaki bir resim kadar cansız olan o hayalet varlık bir anda canlanıverdi, melekleşti. tebessümü ile bana çirkin gelen suratını güzelleştirdi. aklımı başımdan aldı. ben de panikledim. biraz konuştuk. tebessümle konuşuyordu. ben ise şaşkın. hayırdır inşaallah dedim. iyi günler deyip sıvıştım ordan. eve girene kadar içimi tarifsiz bir sevinç kapladı. iş yorgunluğu falan hak getire. hayır bu kız hergün yaptığı gibi somurtarak yanımdan geçebilirdi. bunu yapmadı. bir insan gibi tebessüm etti ve bana ilgi duyduğunu gösterdi. ben de bu durum karşısında ona karşılık verdim ve medeni bir insan gibi ayrıldık sonra. işte insan ve hayvan arasındaki en önemli fark. tebessüm ve iletişim.
