bugün

Ben işten dönerken ununu eleyip eleği duvara asmış amcalar,ezanın çağrısıyla camiye koşuyor.Aklımda fikrimde namaz-cami yok tabiki;ondan böyle gaflet içerisindeyim.iş ya da tembellik mazeretimiz olmuş.Üçüncü seçeneği kimse gibi ben de aklıma getirmiyorum.Peki,aklımız ve fikrimiz yaşayışımızın esiri olabildiği halde,gem vurulamayacak kalbimiz nasıl oluyor da bu aptal kutunun güdümünden çıkamıyor?Hüküm vermesi gereken kalp değil mi?irademiz şekillenirken yaptığımız hatalar aklımızdan yani mantığımızdan,yanlışlarımız ise bizâtihi duygularımızdan ileri geliyor;çünkü kalp asla hata yapmaz ve işin kötüsü yanlışının farkındadır.Hata insana mahsus,yanlış ise duygularımızın irademize tahakkümüdür.