Hiç unutulmayan anılardır.
Eğerki ilkokulda sessiz sakin bastıbacak bir tipseniz sınıfın havalı kızları sizin üstünüze gelirler.Mesela bir çocuğu severdim çocukça işte. tabi bizim bu kızlar da o çocuğu severlerdi. ve bir deftere plan yapmışlardı. irem'in çağatayın önünde eteği açılacak. Tabi bu defteri sınıf öğretmenimizin eline geçirmesiyle planları suya düşmüştü ama o kızlardan hep uzak durmuştum yanlarından geçerken eteğimi felan tutmuştum. Ama şuda gariptir ki o kızlardan biriyle şuan çok iyi dostuz .Yıllar herşeyi değiştiriyor bu bir gerçek.
1. sınıfa gidiyordum, gamze diye bi kız vardı. bütün sınıf o kızı seviyodu, ben o kıza okulun 2. günü seni seviyorum dedim, o da bana dil çıkardı,sonra ananesini çağırmış okula, düşün yani bi seni seviyorum dedim diye... sonra öğretmen bizi barıştırdı, tahtaya çıktım gamze benim arkadaşım onu sevmiyorum dedim. ancak sözümü tutamadım 4. sınıfa kadar onu sevdim. ancak şöyle bir şey var o günden beri seni seviyorum diyemiyorum... dil falan çıkarırlar diye.
tam olarak hatırlayamıyorum şimdi fakat öğretmenimiz bir araştırma ödevi vermişti...
çoğu öğrencide internetten direk çıktı alıp gelmişti okula. öğretmen bana çıkma teklifi eden çocuğu kaldırdı ve ödevini okumasını istedi. zavallı çocuk elindeki bilginin kaynağının inci sözlük olduğundan haberi olmadan başladı okumaya... bir anda bütün öğrencilerin ilgisi tahtada ödevini okuyan o çocuğa kaydı. çocuk bir iki düzgün kelimenin arkasından küfürleri okumaya başladı. öğretmen hemen sınıftan dışarıya çıkardı çocuğu. ben ise çıkma teklifi kabul etmememin ne kadar doğru bir karar olduğunu düşünüp düşünüp gülümsedim.*
o kadar rahattı ki herşey benim için. okul evimin tam karşısındaydı. zil çaldıktan da sonra giderdim. yürüme yolu sadece 1 dk. öğretmenle birlikte giriyordum ya da hemen sonra, bu yıllar boyu değişmedi; onunla beraber girmemişsem kapıyı benim için aralık bırakırdı.
bizim zamanımızda uçlu kalemler yoktu daha yayılmamıştı. sınıfın çöp kutusunun etrafında, kızların kalem açma zamanları vardı. dersin ortasında 3-5'i toplaşır, onlar için vazgeçilmez bu hadise yapılırdı. sınıfın bütün dedikodularının döndüğü ortam. ne günlerdi..
kardeşim ilkokula başladığı ilk hafta boyunca her gün,ilk teneffüs ziliyle beraber tasını tarağını toplayıp, okul bitti zannederek eve gelmişti.evin yolunu nasıl bulduğu ise hala bilinmez.
halbuki bu,geleceğe işaretmiş.
(bkz: lisede okuldan kaçmak)
ilk okul 1. sınıfta ilk yediğim dayağı hiç unutmam. Rahatsızlandım ve 5 gün boyunca okula gitmedim. Gitmediğim süre içerisinde mevsimleri öğrenmişiz. Okula geldiğim gün sözlü varmış. Öğretmen arkadaşlara mevsimleri sorduğunda arkadaşların verdiği cevaplardan birşeyler kapmaya çalışıyordum. Onların söylediklerini aklımda tutmaya başlamıştım. Sıra yavaş yavaş bana geliyordu ve git gide terliyordum. Sonun sıra bana gelmişti. Hocanın " Say bakalım mevsimleri" sorusunu ürkek bir ses tonuyla yanıtladım.
benden küçük yaştaki 2 kız öğrencinin, beni lavabodan çıkınca dövmek istemesi allah'tan dövmemişlerdi. amma korkmuştum ya. sonra kızlar, örülmüş saçlarımdan tokalarımı çıkartıp; saç örgülerimi bozmuşlardı! elime de tokalarımı vermişlerdi. ben de ağlaya ağlaya, sınıfa gitmiştim.
sonra ne mi oldu? hiçbir şey. salak gibi, öğretmene bile şikayet edememiştim. tehdit etmişlerdi pislikler. *
ne bilgisayar vardı ne de cep telefonu.araba yok tu ki dogru dürüst servis olsun. adı uzaktan kumandalı olsa dahi peşinden koşman gereken pekte uzaktan kumanda edebilme imkanı olmayan arabaların bile zenginlerin veletlerinin oynadığı dönemlerde büyümek eminim ki bu dönemden daha eğlenceliydi. voltran çıkartmaları en revaçta olan piyasaydı okulda,bir de her oyunun bir dönemi vardı. misket,fişek vb.
öğretmen kapının yanınıda tek ayak üstünde bekletirken beni ve tepiştigim arkadaşımı; ders boyu sıkılmıştım cebimden kalemi çıkarttım ve ellerim arkada ayakta beklerken duvardaki prizle oynamaya başladım her ne olduysa çarptı beni elektrik. yıgıldım yere. gözümü açtıgımda ne olduğumu anlamadım öğretmen fena korkmuştu garibim. bi daha kaldırmadı beni tek ayak üstüne.
bir öğretmen ve bir veli konuşur bir öğrencide dinler:
öğretmen-oğlum sen dinlemesene bizi hadi arkadaşlarınla oyna!
thebalkanboy-yok öğretmenim ben laf dinlemeyi çok severim.
çocuğuz ya o aralar, arkadaşlarla taştan top yapmışız oynuyoruz. okulun da dağılma saati, servis bekliyoruz. vurduğum şut gol oldu fakat arka taraftan geçen hocanın arabasının camında patladı o taş. hoca indi arabadan aşağıya, bakındı etrafına ve gördü beni, göz göze geldik.. yavaş yavaş üzerime doğru yürümeye başladı. dönüp etrafıma bakındım arkadaşlarım arazi olmuşlar çoktan. geldi yanıma:
-sen mi yaptın evladım?
-evet hocam ):
-paaattt
suratımda patlayan o tokat şu ana kadar yediğim ilk ve tek tokat olmuştur ki o tokat benim altıma işememe sebep olmuştur. evet evet abartmıyorum ciddi ciddi altıma işedim o gün.
geçen senelerde gördüm o hocayı. aklıma geldi yaptıkları ve gittim arabasının tüm lastiklerinin havasını indirdim.
Burdan kulaklarını çınlatayım hocamın.ilkokulda bize bir kaç hareket gösterirken fermuarı patlamıştı.Okula en yakın ev benimkiydi ve ona iğne ve iplik getirdim.O zamanlar nasıl bir mutluluktu.'herkes akıllı olsun,benden aldı iğne ve ipliği'falan diye artislik yaptığım bile olmuştur.
Bir ingilizce dersinde 'she'nin kızlar için, 'he'nin ise erkekler için olduğunu öğrenmişik. ve sınıfta sürekli benimle dalga geçmeye, hor görmeye, aşağılamaya, ezmeye çalışan bir erkek bana bütün snıfın ortasında sen bir "he"sin dedi. bende onu ben he değilim sen shesin diye koridorda kovaladığımı hatırlarım ey gidi. *
öğretmenimizin sınıfın azmanı olan semih* in kafasını güzelim tozlu ve yeşil tahtaya 3. vuruşundan sonra tahtanın duvardan çıkması unutulmazlarımdandır. *
zeki amca vardı bir zamanlar, renkli şekerler, sakızlar, çıkartmalar, daha bir sürü ıvır zıvırın olduğu küçücük ama o zaman bizim gözümüze dağ gibi kocaman görünen arabası ile ilhami ahmed örnekal'in önünde duran. çok çok uzun zaman sonra üniversite yıllarımdayken tekrar gördüm onu. caddenin karşı kaldırımdaydı ve yine aynı küçük arabayı itiyordu. çok yaşlanmıştı. "zeki amca!" diye bağırdım. baktı, uzaktan neşeyle el salladık birbirimize. tabii ki beni tanımadı ama sonuçta bir zamanlar o civardaki herkesin zeki amcasıydı o.
ilkokul birinci sınıfta ismini hatırlamadığım bi arkadaşla çete kurup diğer kızların defterlerini yırtmak ve onları darp etmek. işte kötü arkadaş insanı vezir de ediyor rezil de.
3.dersin sonunda beslenme olurdu. kız öğrenciler pembe, erkek öğrenciler mavi beslenme çantalarının içindeki örtüyü masasına serer ve o gün mönüde ne varsa koyardı örtünün üstüne. mesela patates günü olurdu, yumurta günü olurdu*. bir gün de serbest olurdu. o serbest günde kimi düşüncesiz anneler vardır ki oğlunun/kızının beslenme çantasına koyardı salamı, sucuğu. imkanı ona göre olan öğrenciler, imkanı olup salça, peynir getiren öğrenciler iç geçirerek bakardı o sucuk ekmek yiyen çocuğa. gider anneme kızardım. ben de çikolata vs götürcem derdim. annem ise hep ayıp olur diyerek bu istediği nazikçe reddederdi. o düşüncesiz annelere ve elindeki sucuk ekmekle dolaşan çocuklara çok kızar, önümdeki salçalı ekmeği yerdim.
23 nisan gösterilerinde okulun duvarında arkadaşlarla otururken canım çikolata istemişti.1.5 metre yüksekliğinde ki duvardan tek hamleyle inebilirdim çünkü sınıfın en güçlü en cesur kızıydım.inmez olaydım.eteğim duvarın tırtıklı kısmına takıldı ve 1.5 dakika kadar duvarda asılı kaldım.zevkine herhal.indirmediler hemen.
